dł. szabli w pochwie 1040 mm, dł. szabli 948 mm, dł. głowni 805 mm, szer. głowni u nasady 30 mm, gr. grzbietu u nasady 7,5 mm, masa szabli 810 g, masa szabli w pochwie 1345 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec krzyżowo-kabłąkowy. Tylne ramię wygięte ku głowni, zakończone spłaszczoną kulką, bez otworu na temblak. Przednie, dwukrotnie łukowato zagięte, tworzy kabłąk łączący się z kapturkiem głowicy. Trzon drewniany, obciągnięty czarną skórą, poprzecznie karbowany i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Trzon górą nakryty wyprofilowanym kapturkiem, na którym zanitowano trzpień głowni. Kapturek, obydwie strony środkowej części kabłąka oraz łezka tylnego ramienia jelca ozdobione ornamentem roślinnym. G ł o w n i a stalowa, polerowna, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną szeroką bruzdę, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Szlif bruzdy od nasady sięga płaskiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na wewnętrznym progu, pod nasadą, sygnatura producenta: WK&C, zwieńczona znakami firmy Weyersberg & Kirschbaum. P o c h w a stalowa, polerowana. Kołnierz mocowany w płaszczu śrubą na płaskim grzbiecie. Poniżej dwie ryfki z ruchomymi koluszkami. Pochwa zakończona asymetryczną ostrogą. Wyżej opisana szabla jest kopią szaszki dragońskiej oficerskiej wz 1841. Różnią się pochwami. Wz 1865 posiada pochwę stalową. W szable oficera piechoty wz 1865 wyposażeni byli oficerowie Korpusów Polskich w latach 1917–1918.
