dla teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora
monotypia, papier, 14,5 x 10,5 cm;
sygn. u dołu: Maria Jarema, projekt kostiumu, monotypia 195. (brak ostatniej cyfry) .
Nieznana dotąd praca artystki.
Studiowała rzeźbę pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego w ASP w Krakowie w latach 1929-1935. W czasie studiów wstąpiła do "Grupy Krakowskiej" (1933-1937). W latach 30. współpracowała jako aktorka i scenograf z teatrem "Cricot" swego brata Józefa Jaremy i teatrem kukiełkowym Adama Polewki. W 1937 wyjechała do Paryża na Wystawę Światową i przebywała tam przez 4 miesiące. Po wojnie związała się z Grupą Młodych Plastyków, skupioną wokół Tadeusza Kantora, która w 1957 ukonstytuowała się jako nowa (druga) "Grupa Krakowska". Po wojnie uprawia malarstwo, biorąc udział we wszystkich trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej w Krakowie-1948-49 i w Warszawie 1957 i 1959. Współpracuje z Cricot 2 Tadeusza Kantora, gdzie projektuje scenografię i kostiumy.
"Kostiumy do Mątwy Witkiewicza [...] stanowią najpełniejszą jej wypowiedź teatralną, zrealizowaną. [...] Tworzyła kostium w podobny chyba sposób jak powstawał kostium Pierrota czy Kolombiny, środkami współczesnego malarstwa. Wiedziała, że nie może zatrzymywać się na powierzchni stosując formy, których używała w swoich obrazach-że musi do nich dojść w nowych warunkach i nowym materiale. [...] Autonomiczne kostiumy-formy nie oderwane od aktora , potęgujące jego osobistą ekspresję-oto niezmiernie rzadko trafiające się połączenie warunków scenicznych w nowoczesnym teatrze" (Tadeusz Kantor. Maria Jarema 1908-1958. Polskie dzieło plastyczne w XV-lecie PRL. Wystawa scenografii, Warszawa 1962).
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen