Wiłkomirski Kazimierz -muzyk, pedagog [fot. Dorys], 1966

Kazimierz Wiłkomirski (1900-1995) - członek bardzo uzdolnionej muzycznie rodziny. Ojciec (Alfred), również muzyk, założył w 1913 roku Trio Wiłkomirskich, w którym występowały jego dzieci, Kazimierz, Maria i Michał. Przez 10 lat udzielili 58 koncertów, aż do wyjazdu Michała na stypendium w 1925r. .Po 1945 r. Michała zastąpiła przyrodnia siostra - Wanda. Ukończył z wyróżnieniem studia w kierunku dyrygentury i kompozycji. Poza okazjonalnymi występami w trio, od 1919 był wiolonczelistą Opery Warszawskiej, w latach 1926-34 pierwszym wiolonczelistą Filharmonii Warszawskiej (od 1927 także dyrygentem). Po wojnie był kierownikiem artystycznym i dyrygentem różnych oper i filharmonii (w Gdańsku i Wrocławiu), występował w teatrach zagranicznych. Juror konkursów krajowych i zagranicznych. Wieloletni pedagog, zaczynał 1917 i kontynuował na różnych uczelniach do 1981 roku (później jeszcze brał udział w kursach). Laureat licznych nagród i odznaczeń. Od 1991 roku, w cyklu dwuletnim, organizowany jest Młodzieżowy Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy jego imienia.

Odręczna dedykacja długopisem (o treści: Panu Gracjanowi Lepianko, z wyrazami szczerego uznania dla jego kunsztu. K. Wiłkomirski Warszawa, 14.V.1966.) pod odklejającą się fotografią o wymiarach 13,4 x 8,9 cm(verso pieczątka B.J. Dorys Art.-fotografik, Warszawa, Nowy Świat 29, Prawa autorskie zastrzeżone,1966), naklejoną na arkusz o wymiarach o wym. 22,9 x 15,9 cm, na którego verso pieczątka: Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedm. Artystycznych Gracjan Lepianko Warszawa, Krak.-Przedm. 10.

Stan: arkusz z drobnymi zagnieceniami, zabrudzeniami, fotografia z niewielkimi zarysowaniami, śladem pisania na niej(odciśnięty tekst), zabrudzeniami (m.in. od tuszu?)

Autor fotografii- Jerzy Benedykt Dorys (1901-1990)- jeden z najbardziej znanych warszawskich fotografów. Był współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) w 1946, wystawiał na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych. Ceniony portrecista, przed jego obiektywem często gościli polscy luminarze.

Gracjan Lepianko (1905 - 15 V 1991) - warszawski konserwator zabytków, który pod adresem Krakowskie Przedmieście 10 przez kilkadziesiąt lat prowadził Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedmiotów Artystycznych. Ukończył Szkoły Rysunków i Malarstwa na Wierzbowej 9, Szkołę Sztuki Stosowanej na Chmielnej i Szkołę Zdobniczą na Myśliwieckiej, uzyskując tytuł mistrza malarza zdobniczego i mistrza wyrobów galanterii artystycznej z metalu. Rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych, lecz sytuacja finansowa zmusiła go do przerwania studiów i podjęcia pracy. Działalność na własny rachunek rozpoczął w 1931 roku, kilka razy zmieniał lokalizacje(zanim, 1952r., nie trafił na Krakowskie Przedmieście). Pasjonował się sportem, trenował amatorsko boks i zapasy. W czasie II Wojny Światowej obudziła się w nim pasja do ożywiania „martwych”/ zniszczonych przedmiotów. Nie tylko naprawiał ale i kolekcjonował starocie. Po wojnie stał się bardzo popularny, były o nim filmy, wzmianki w prasie i przewodnikach. Odwiedzany przez liczne gwiazdy(wielu dziedzin), które czasem zostawiały po sobie pamiątkowe wpisy.