Zofia Stryjeńska (1891-1976), Widok z Gubałówki [1918]

Akwarela na papierze naklejonym na tekturę. Sygn. p. d.: „Z. STRYJEŃSKA”.
Wym. w św. pp.: 30 x 22 cm; w ramie: 55 x 47 cm.
Praca oprawiona w ozdobną złoconą ramę oraz passe-partout w kolorze zieleni gabinetowej.
Autentyczność pracy oraz datowanie konsultowane ze Światosławem Lenartowiczem, wybitnym znawcą twórczości artystki.

Oferowana praca, przedstawiająca widok z Gubałówki w Zakopanem, powstała najpewniej w roku 1918, kiedy Zofia Stryjeńska przebywała Zakopanem. Z monografii o artystce, autorstwa Jerzego Warchałowskiego, wiemy, że malowała w tym okresie sporo pejzaży, wykonanych w technice akwareli na papierze.
Dzieło jest znakomitym przykładem wczesnej pracy w dorobku artystki. Znamienna jest technika, w jakiej zostało wykonane dzieło – akwarela na papierze – którą to formę artystka stosowała mniej więcej do 1920 roku. Później malowała akwarelą sporadycznie, jako uzupełnienie prac tworzonych gwaszem.
Warto podkreślić, iż prezentowane dzieło przedstawia czysty krajobraz – podobnych prac w dorobku Zofii Stryjeńskiej możemy znaleźć jedynie kilka.

Zofia Stryjeńska (1891-1976) malarka, graficzka i ilustratorka. Edukację artystyczną odbyła w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej w Krakowie oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Monachium. Należała do ugrupowania artystycznego "Rytm". Na Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu w 1925 roku zdobiła salę główną polskiego pawilonu (proj. J. Czajkowskiego) sześcioma panneaux przedstawiającymi rok obrzędowy w Polsce. W późniejszych latach przygotowywała m. in. dekoracje wnętrz statków pasażerskich MS Batory (1934) i MS Piłsudski (1935). Po wojnie osiadła w Genewie, gdzie zmarła.