Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895 Kudryńce na Podolu - 1967 Warszawa), "Pejzaż z końmi", 1936

Pochodzenie
Stanisław Chlebowski, Poznań
kolekcja prywatna, Polska

Wystawiany
Salon malarski, Instytut Propagandy Sztuki, Warszawa, 5 lutego - marzec 1937

Literatura
Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895-1967). W setną rocznicę urodzin, katalog wystawy, red. katalogu Janina Ładnowska, Jadwiga Janik, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1995, s. nr kat. 39, il. 13
M. Ewa Łunkiewicz-Rogoyska. Wystawa malarstwa, katalog wystawy, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych "Zachęta", Warszawa 1969, nr kat. 9
Salon Malarski 1937, katalog wystawy, Instytut Propagandy Sztuki Warszawa 1937, nr kat. 85, s. 69 (il.)
"Głos Plastyków", 1937, nr 7-12, s. 92 (il.)

Biogram
W 1930 ponownie wyjechała do Paryża, gdzie rozszerzyła te kontakty o grupy „Abstraction-Création” i „Cercle et Carré”. W 1931 miała pierwszą wystawę indywidualną w Salonie Czesława Garlińskiego w Warszawie, w 1932 wzięła udział w jednej z najważniejszych manifestacji polskiej awangardy konstruktywistycznej – wystawie „Nowa Generacja” we Lwowie i Łodzi. W czasie II wojny światowej straciła niemal cały swój dorobek artystyczny. Po wojnie, blisko zaprzyjaźniona od lat międzywojennych z H. Stażewskim, dzieliła z nim pracownię, która stała się żywym ośrodkiem sztuki nowoczesnej i miejscem spotkań artystów i krytyków. Była również związana z kręgiem M. Białoszewskiego, współpracowała z Teatrem na Tarczyńskiej. Po 1955 wystawiała w Galerii Krzywe Koło M. Bogusza, gdzie miała wystawę indywidualną w 1962. Uczestniczyła w Wystawie Malarstwa w cyklu „Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL”, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961, I Plenerze Koszalińskim, Osieki 1963, I Sympozjum „Złotego Grona”, Zielona Góra 1965.