Kazimierz SICHULSKI, Projekt kaplicy

Akwarela, gwasz, papier, 126 x 88 cm, sygn. l.g.: Sich 924, p.d.: Projekt Kaplicy podziemnej kutej w soli kamiennej. Wystawiany: Lwów, sierpień-wrzesień 1926 (nr 10), Warszawa, październik 1926 (nr 9), Kraków, marzec-kwiecień 1927. Reprodukowany wg fot. ze zbiorów A. Krzywobłockiego w: Ewa Houszka, Kazimierz Sichulski, Katalog wystawy Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław 1994, s. 100, poz. 181.

Był uczniem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1900-1908. Kształcił się również za granicą, m.in. w Wiedniu i Paryżu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, a następnie dziewięć lat pełnił funkcję profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominowała tematyka huculska; wesela, powroty nowożeńców, pasterki, sceny ludowe w baśniowym wydaniu. Wykonywał liczne karykatury do czasopism i w Jamie Michalika, podkreślając przywary znanych postaci z krakowskiego świata artystycznego oraz galicyjskiej polityki. Znany był również z licznych pejzaży, martwych natur, scen religijnych, obrazów historycznych, projektów mozaik i witraży. Charakteryzowała go malarskość, witalność, śmiałość kreski i barw. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych w Krakowie, Warszawie, Łodzi.