Edward Hartwig (1909 Moskwa - 2003 Warszawa), "U wodopoju", 1930

Biogram
Od najmłodszych lat próbował swoich sił w fotografii – jego ojciec prowadziła atelier w Moskwie, a następnie w Lublinie. Już w 1929 r. odbyła się w jego pierwsza indywidualna wystawa. Zainteresowany malarstwem studiował w latach 1932-1934 w Graphisches Institut w Wiedniu. Czołowy przedstawiciel powstałego w 1936 r. Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego. W twórczości fotograficznej pozostawał pod wpływem Jana Bułhaka i innych twórców z kręgu Fotoklubu Wileńskiego. W praktyce fotograficznej sięgał po techniki szlachetne, m.in. złoto-brom w fotografiach Kazimierza nad Wisłą. Wyspecjalizował się w impresjonistycznych pejzażach z okolic Lublina i w scenach rodzajowych osadzonych w tradycji malarskiej. W 1944 r. trafił do łagru w ZSRR, powrócił w 1946 r. i zamieszkał w Warszawie. Jego prace z okresu powojennego cechuje zsyntezowanie abstrakcji i surrealizmu oraz minimalizacja narracji. Jeden z głównych przedstawicieli realizmu socjalistycznego. Pod koniec życia podejmował próby z fotografią barwną. Jego twórczość istotnie wpłynęła m.in. na środowisko Kieleckiej Szkoły Krajobrazu czy na toruńską grupę Zero 61.