Szabla francuska, wzorowana na broni wschodniej typu szamszir

stal, róg; dł. głowni 72,8 cm, dł. całk. 87 cm, krzywizna 7 cm.
Francja, XVIII/XIX w.
Głownia stalowa, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze; na obu płazach głęboko otrawiana dekoracja, różniąca się w szczegółach, z motywem panopliów - ze sztandarami, kotłami wojskowymi, szablami, karabinami z bagnetem, lufami armatnimi, tarczami i półpancerzami - rozdzielonymi motywami ulistnionych gałązek i akantu; u nasady - motyw gałązek i palmet. Na lekko wypukłym grzbiecie -ornament z listków laurowych ułożonych w jodełkę. Jelec stalowy, krzyżowy; ramiona zakończone buławkami; rolę kabłąka pełni łańcuszek. Rękojeść w okładzinie z barwionego, gotowanego rogu, ujętej stalową listwą, oplatającą też głowicę w kształcie ptasiej głowy, z otworem w „oku” na temblak.
Szable tego typu, wzorowane na broni mameluków, pojawiły się w kawalerii francuskiej po kampanii egipskiej gen. Napoleona Bonaparte 1798-1801.