papier, tempera, 62,5 x 54 cm
ŁUKASZ HUCULAK
Dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, 2002. Zatrudniony w tej uczelni od 2002 roku; w 2009 roku uzyskał tytuł doktora, od 2013 roku prowadzi pracownię malarstwa i kieruje Międzywydziałowymi Studiami Doktoranckimi.
Liczne stypendia, nagrody i wyróżnienia, m.in.: Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2000, 2004; I nagroda XIX Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin, 2002; wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie Biennale Malarstwa „Bielska Jesień”, 2004.
Udział w ponad 50 wystawach indywidualnych w Polsce oraz w Czechach, Niemczech i USA, m.in.: „Przedmiot i przestrzeń”, Galeria Miejska, Wrocław, 2002; „Ökonomie der kunst”, Muzeum Fotografii w Görlitz (Museum der Fotografie Görlitz), Görlitz, Niemcy, 2011; „Hipotezy i hipostazy”, Miejska Galeria Sztuki, Łódź; Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, Stalowa Wola; BWA Rzeszów – Biuro Wystaw Artystycznych, Rzeszów, 2012; „Złe kobiety”, Muzeum Miejskie (Městské muzeum), Zlate Hory, Czechy, 2015; „Detale/Przestrzenie”, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot, 2015; „Inkantacje”, Muzeum Powiatowe w Nysie, Nysa, 2016. Udział w ponad 150 wystawach zbiorowych w Polsce oraz w Rumunii, Niemczech, Hiszpanii, Holandii, Francji, Rosji, USA, Czechach, na Słowacji i Węgrzech, m.in.: „Falsche Erwartung”, Kunsthalle Darmstadt, Darmstadt, Niemcy, 2005; „Malarstwo Polskie XXI w.”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2006/2007; „Eroare de sistem” („Błąd Systemu”), Muzeum Sztuki (Muzeul de Artă Cluj -Napoca), Cluj-Napoca, Rumunia, 2015.
Prace w kolekcjach prywatnych i publicznych, m.in.: Muzeum Miejskie Wrocławia, Muzeum Współczesne Wrocław (MWW), Muzeum Narodowe w Gdańsku, Miejska Galeria Sztuki w Łodzi, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, Muzeum Historii Kultury (Kulturhistorisches Museum Görlitz), Görlitz.
Kurator, autor tekstów o sztuce, redaktor katalogów do wystaw oraz wydawnictwa Nadmiar i Brak. Członek wrocławskiej Akademii Młodych Uczonych i Artystów.
Zaczynał od monochromatycznych martwych natur. Po okresie fascynacji renesansowym prymitywizmem i architektoniką wnętrz koncentruje swoje artystyczne poszukiwania na motywie czaszki i wąsko kadrowanego detalu. Interesuje się ułomnością i fragmentarycznością, wykorzystuje estetykę form „niepełnowartościowych”: szkicu, destruktu i non finito.
