Józef Szajna (1922 Rzeszów - 2008 Warszawa), Mumia, 1985

asamblaż, 99 x 70 cm, w oprawie 114 x 84 cm, sygn. p. d.: 'Szajna 85', na odwrocie: '"MUMIA" 45' i nalepka 'GALERIA STUDIO Nr ew III-031'

WYSTAWIANY:
– wystawa indywidualna, Galerie Dmochowski. Musée-galerie de Beksinski, Paryż, 1990

Malarz, scenograf, reżyser, teoretyk teatru, twórca autorskich, nowatorskich przedstawień, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. To o nim, w roku 1989 podczas Biennale Sztuki w brazylijskim Sao Paulo, krytycy mówili, że jest jednym z pięciu największych artystów XX wieku. Uczestnik walki antyfaszystowskiej, aresztowany był więźniem w obozach koncentracyjnych w Auschwitz i Buchenwaldzie. Członek antynazistowskiego Ruchu Oporu 1939–1945 (ZWZ AK). W 1952 r. uzyskał dyplom w zakresie grafiki, a rok później również w zakresie scenografii w krakowskiej ASP. Po studiach, w latach 1954–1963 pracował jako
pedagog w macierzystej uczelni. Od roku 1972 był profesorem w ASP w Warszawie, gdzie między innymi kierował studium scenografii. Jednocześnie był aktywny na innych polach: w latach 1955–63 był scenografem, a następnie, do roku 1966, również dyrektorem, kierownikiem artystycznym i reżyserem Teatru Ludowego w Nowej Hucie. Józef Szajna już w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie łączył galerię z teatrem, awangardowe działania plastyczne, wystawy i akcje artystyczne w jednym miejscu. Współpracował także ze Starym Teatrem w Krakowie, Teatrem Śląskim w Katowicach, wrocławskim Teatrem Współczesnym
czy warszawskim Teatrem Polskim. W roku 1971 stworzył autorski Teatr-Galerię w warszawskim Centrum Sztuki Studio. Szajna reprezentował Polskę między innymi na Biennale w Wenecji (1970 i 1990) oraz Biennale w São Paulo (1979 i 1989). Światowy sukces odniósł jako twórca teatralny. Był członkiem licznych stowarzyszeń artystycznych, a za swoje osiągnięcia był wielokrotnie nagradzany i honorowany w kraju i za granicą.