Przybliżone wymiary:
średnica 8-9 cm, wysokość ok 9 cm, pojemność ok. 200 ml
"Zestaw kubków średniej wielkości, zdobionych złotym paskami i talerzyk to ręcznie formowana porcelana.
Jest absolutnie unikatowym naczyniem. Nie ma dwóch takich samych kubków, różnice są widoczne...
Każdy kubek może mieć różnej wielkości ucho, mogą różnić się pojemnością, a nawet nasyceniem koloru. Na powierzchni widać ślady moich rąk, ścianki są nierównej grubości a krzywizny pokazują w jaki sposób przedmiot został wykonany.
Fascynujące w porcelanie są jej możliwości do przepuszczania światła, co widać w momencie przystawienia porcelanowego naczynia do źródła światła. To cecha charakterystyczna białej porcelany. Każdy z kubków był trzy razy wypalany w piecu. Najwyższa temperatura to 1250C. Powierzchnia kubka pokryta jest błyszczącym szkliwem. Zdobienia zrobione są prawdziwym złotem.
Przeznaczenie kubka zależy wyłącznie od jego właściciela. Herbata, kawa, a może woda z cynamonem. Tutaj liczy się nasza pomysłowość. W związku z elementami złoconymi nie zalecam mycia w zmywarce. Kubek, który trafi do Twoich rąk jest tylko jeden i nigdy się nie powtórzy. To zaleta ręcznie rzeźbionych naczyń".
____
Magdalena Konior jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. W roku 1999 obroniła pracę dyplomową w pracowni rzeźby profesora Jerzego Nowakowskiego. W trakcie studiów dwukrotnie odbyła półroczne stypendium w Bratysławie i Antwerpii. Po studiach skupiła się na tematach związanych z projektowaniem wnętrz. Od kilku lat jej pasja do form rzeźbiarskich powróciła. Zaczęła odkrywać ceramikę artystyczną.
To co ją dzisiaj pociąga w rzeźbie ceramicznej to minimalizm w formie oraz poszukiwanie idealnej kompozycji. Kolor i faktura są dopełnieniem poszukiwanego efektu.
Całej tej zabawie towarzyszą ludzkie twarze z uczuciami, grymasami, spojrzeniami. Zawsze są w relacjach, rzadko samotne. Rozmawiają, patrzą na siebie, śpiewają. Każdy znajdzie w nich coś innego, uczucia, które towarzyszą nam na co dzień.
Jej prace powstają w wyniku emocji, nastroju danego momentu. Każda praca jest unikatowa, tworzona od podstawy. Nigdy się nie powtarza. Może być podobna, ale nigdy identyczna. Często efekt końcowy jest wynikiem eksperymentu, przypadkowego błędu, którego nie sposób popełnić drugi raz.„Jestem ciągle w drodze. Eksperymentuję, poszukuję nowych możliwości, efektów, technik, materiałów”
