ENCYKLOPEDYJA Powszechna. Tom 1-28. Warszawa 1859-1868. Nakład, druk i własność S. Orgelbranda
24 cm, opr. z epoki: psk z tłocz. i złoc. tytułem, numerem tomu i monogramem W.P. na grzbiecie. Grzegorczyk 2585: „Jedna z najlepszych oryginalnych polskich encyklopedii, do dziś nie pozbawiona wartości”. Najważniejsze dzieło księgarza i drukarza Samuela Orgelbranda (1810-1868), wydawcy około 600 tytułów, w tym ponad stu w języku hebrajskim. Przy jej opracowaniu zaangażowanych było przeszło stu wybitnych naukowców, pisarzy i artystów. Współpracownikami byli m.in.: Władysław Ludwik Anczyc, Michał Baliński, Julian Bartoszewicz, Władysław Bentkowski, Ignacy Chodźko, Karol Estreicher, Adam Jocher, Kazimierz Kalinka, Adam Kirkor, Oskar Kolberg, Józef Ignacy Kraszewski, Józef Kremer, Aleksander Lesser, Jan Feliks Piwarski, Hipolit Skimborowicz, Franciszek Maksymilian Sobieszczański, Franciszek Wężyk, Kazimierz Władysław Wójcicki. Początkowa liczba subskrybentów wynosiła około trzech tysięcy, po powstaniu styczniowym ich liczba spadła do około 500. Mimo ogromnych trudności dzieło doprowadzono do końca. Powszechnie nazywana Encyklopedią Orgelbranda, jest najobszerniejszą i jedyną, którą udało się doprowadzić do końca w XIX w. Każdy z tomów Encyklopedii liczy blisko 1000 stron. Wiele haseł do dziś zachwyca opracowaniem, na próżno ich szukać w innych encyklopediach – bezsprzecznie niedościgniony wzór dla współcześnie ukazujących się publikacji tego rodzaju.
Oprawa z epoki: półskórek koloru brązowego – jedynie t. 2 i 3 we współczesnej, również brązowej oprawie półskórkowej z odtworzonymi fachowo tłoczeniami i złoceniami z epoki. W tomie 4: karty przedtyt. i tyt. uzupełnione; grzbiety t. 1 i 26 po niewielkiej konserwacji, ślady bladego zalania w t. 1, 2, 5, 7; bardzo sporadyczne zażółcenia, wklejki z ex libris. Ogólnie stan dobry.
