1859. LE KORAN, Traduction nouvelle faite sur le texte arabe par M. Kasimirski (…).

54. LE KORAN, Traduction nouvelle faite sur le texte arabe par M. Kasimirski (…). 

Paryż 1859, Charpentier, XXXIV s. +533 s.

Wyjątkowe tłumaczenie Koranu z języka arabskiego na język francuski polskiego orientalisty i poligloty Wojciecha Kazimirskiego-Biberstein (1808–1887). Studiował jeszcze w Warszawie i Berlinie języki orientalne, a po czynnym udziale w powstaniu listopadowym u boku Joachima Lelewela wyemigrował do Francji. Tam czynnie działając w środowisku polskim i współpracując z Hotelem Lambert księcia Adama Jerzego Czartoryskiego zrobił karierę w dyplomacji francuskiej, będąc jej stałym tłumaczem (drogmanem) w Persji. Po 1850 r. Kazimirski uczestniczył w zasadzie we wszystkich podpisywanych przez Francję traktatach z Persją, a od 1858 r. był szefem wydziału we francuskim MSZ. Po raz pierwszy wydał własne tłumaczenie Koranu w 1840 r., które było wielokrotnie wznawiane. W swojej interpretacji opierał się głównie na Włochu Louisie Marraccim i Angliku Georege’owi Sale. Uwaga! Tłumaczenie Koranu Kazimirskiego było trzecim na język francuski po wydaniu Koranu w tłumaczeniu i opracowaniu Andre du Ryera z 1647 r. oraz Claude-Étienne Savary’ego z 1783 r. Tłumaczenie Kazimirskiego wiernie oddaje styl oryginału respektując podział na 114 sur i respektując rytm poszczególnych wersetów. Kazimirski podobnie jak Savary umieszcza przed tekstem zasadniczym Koranu obszerny życiorys Mahometa na podstawie autorów arabskich i tradycji Sunny. Przedstawia w nim go przede wszystkim jako polityka i twórcę odrodzenia narodu arabskiego, dla którego misja religijna i objawienia Koranu są jedynie narzędziem do osiągnięcia tego celu. Tłumaczenie Kazimirskiego odniosło wielki sukces i było wielokrotnie wznawiane, nawet we współczesnych czasach (np. wydania z 1970, 1993, czy 2010 roku). Niezwykle ciekawy druk religijny w tłumaczeniu polskiego orientalisty.

Oprawa z epoki, półskórek w db stanie z minimalnymi przetarciami i ubytkami, szczególnie na rogach; grzbiet tłoczony i pozłacany tytułem; wnętrze w db stanie; czasem plamy, ale suche; na stronie tytułowej odręczny ekslibris; ogólnie stan db.