SCHORR Aleksander - Egga van Haardt. Próba syntezy. Jerozolima 1944. Polskie Centrum Informacji na Wschód. 8, s. [24]...

SCHORR Aleksander - Egga van Haardt. Próba syntezy. Jerozolima 1944. Polskie Centrum Informacji na Wschód. 8, s. [24]. brosz.
Polonica –. Okł. zabrązowione, ślad zalania na dolnym marginesie pierwszych kart. Praca poświęcona twórczości Eggi van Haardt (Hardt) (1912-1944) - polskiej malarki i graficzki, przyjaciółki Brunona Schulza i Witolda Gombrowicza. Małgorzata Kitowska-Łysiak pisała: "Egga van Haardt była dla Schulza postacią istotną [...]. Eggą był zafascynowany, odwiedzał ją w Poznaniu, niewątpliwie był także pod wrażeniem jej sztuki; wszak pozostała ona jedyną osobą, która, prócz niego samego, ilustrowała jego prozę (opowiadanie Kometa, 'Wiadomości Lit.', 1938, nr 35), a to z pewnością nie mogło odbyć się bez jego zgody" (portal Projekt Szpilki). Autor "Sklepów cynamonowych" poświęcił jej tekst drukowany na łamach "Tygodnika Ilustrowanego" w 1938. Po śmierci artystki (zmarła na gruźlicę, została pochowana w Jerozolimie), aktywność na polu artystycznym rozpoczął jej mąż, mieszkający w Paryżu Jerzy Brodnicki, były poznański sędzia i działacz społeczny. Przybrał nazwisko żony i jako Georges van Hardt osiągnął spektakularny sukces na europejskiej arenie malarskiej. Twierdził, że wszystkie prace sygnowane przez Eggę van Haardt wyszły spod jego ręki. Spór o autorstwo obrazów, rzeźb i grafik pozostaje nierozstrzygnięty do dziś, wiadomo jedynie, że zostały stworzone przez jedną osobę. Z dwóch scenariuszy (Brodnicki przejął spuściznę żony i prezentował jako własną lub Brodnicki był autorem wszystkich dzieł, lecz - jako szanowany jurysta - wolał nie ujawniać swoich artystycznych pasji) ten drugi wydaje się bardziej prawdopodobny.
Książka - wydana po śmierci artystki - ukazała się w nakładzie 200 egz. w wersji polskiej (ten egz. nr 80) i tyle samo w angielskiej. Zaw. rozdziały: Perspektywa z samolotu, Na tropie nowych form, Wyraz i nowa technika, Faktura Eggi van Haardt, Analiza kolorystyki, Podstawa tworzenia, Czyn Eggi van Haardt. Na końcu przedrukowano krótki tekst T. Gronowskiego z "Grafiki" z II 1939. Wewnątrz 24 czarno-białe ilustracje, z czego 14 na osobnych wklejkach. Nieczęste.