Bernardi Parthenii Spilimbergii In Q. Horatii Flacci Carmina atq. epodos commentarii Quibus Poetae artificium,
& via ad imitationem, atq. ad Poetice scribendum aperitur. Cum privilegio. Venet(ia) 1584. Apud Dom. Nicolinum. Ad Stephanum Bathori Potentiss poloniae Regem. Etc. (22,3 x 16 cm), k. [14], s. 5, [3], k. 178, karta tyt. w miedziorycie, inicjały i winiety w drzeworycie, (oraz):
- Q. HORATII Flacci Sermonum Libri Quator, sev, Satyrarum Libri duo, Epistolarum Libri duo. Cum argumentis ad Lectoris maiorem facilitatem. Cum privilegio. Venetiis 1584. Apud Dominicum Nicolinum. (22,3 x 16 cm), k. 61, inicjały w drzeworycie, współopr., opr. karton. z epoki.
(Estr. T. 24). Dedykacja autora dla króla Polski Stefana Batorego. Pieśni Horacego z obszernymi komentarzami włoskiego humanisty, uczonego i poety Partenio Bernardino (1498 - 1589), profesora literatury pięknej w Ankonie i w Wenecji, komentatora klasycznych dzieł. Horacy (65 p.n.e.-8 p.n.e.) - poeta rzymski, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry. W czasach cesarza Augusta, w których żył i tworzył, sławą przewyższał go jedynie Wergiliusz. Napisał 162 utwory poetyckie, liczące łącznie 7816 wersów, zebrane w czterech zbiorach - Epodach, Satyrach, Odach i Listach. Wszystko, co wyszło spod jego pióra, uważane było przez wieki za doskonałe zarówno w swym kształcie poetyckim, jak i w przebogatej treści - od błahych motywów poezji biesiadnej lub erotycznej, aż do poważnych problemów filozoficznych, moralnych, politycznych, retorycznych. Te ostatnie znalazły wyraz zwłaszcza w "Sztuce poetyckiej" - pierwszym łacińskim podręczniku teorii literatury. Otarcia opr., zabrązowienia i ślady zaplamień na części kart, paginacja omija kartę nr 73 i 74, ale kustosz znajduje kontynuację na stronie następnej (pomyłka w paginacji). Rzadkie.
Останній перегляд
Увійти, щоб побачити список лотів
Обране
Увійти, щоб побачити список лотів