OLAUS Magnus Jan, De gentibus septentrionalibus historia.

De gentibus septentrionalibus historia. 

Sic in epitomen redacta, ut non minus clare, quam breviter, quicquid apud Septentrionales scitu dignum est, complectatur. Ambergae 1599. Ex Officina typographica Michaelis  Forsteri.  (13 x 8 cm), k. [11], s. 592, [1], winiety w drzeworycie, opr. sk. wtórna (XVIII w?)
(Estr. T. 23). Wyblakły wpis własn., oprawa: skóra z bogato zdobionym i złoconym grzbietem (niew, otarcia oprawy). Stan niemal b. dobry. Oferowana praca to najważniejsze dzieło humanisty, kartografa i arcybiskupa Uppsali Olausa Magnusa (1490-1557). Autor wygnany ze Szwecji z powodu swego katolickiego wyznania, osiadł w 1526 w Gdańsku. Tam za namową biskupa warmińskiego Maurycego Ferbera rozpoczął (wraz z bratem Johannesem) pracę nad wielką mapą krajów północnych, tzw. "Carta Marina", która była wstępem do innego wielkiego dzieła szwedzkiego humanisty, a mianowicie tu oferowanej (w tłum. pol.) "Historii ludów północy" - wydrukowanego po raz pierwszy w Rzymie w 1555. Dzieło opisuje ludy zamieszkujące Półwysep Skandynawski i południowe wybrzeża Morza Bałtyckiego. Były to pierwsze relacje po łacinie, który dokładnie opisywały kraje skandynawskie, uchodzące do tej pory za "terra incognita" Wizerunek tych ziem autor oparł na 3-ech filarach, a mianowicie kraje te są kolebką wojen, królestwem demonów i chłodu. Z ciekawostek warto wspomnieć o opisie likantropii czyli wilkołactwa w Inflantach, Prusach i na Litwie, czy o karczmach budowanych na zamarzniętym Bałtyku. Dalej podaje informacje o bogatych połowach ryb u wybrzeży morskich, o potworach morskich, o polarnej przyrodzie, o stylu i sposobie życia ludzi północy, o zwyczajach, obyczajach, o wojnach. Uważa, że lód, śnieg i zimno stworzyły odpornego człowieka, którego wyróżnia siła i odwaga. Książka przetłumaczona na wiele języków, obejmuje 22 części, na które składa się prawie 770 rozdziałów. Obszerna część tych opisów napisana została jako komentarz do już wspomnianej „Carta Marina", mapy wydanej po raz pierwszy w 1539 roku. Przez wiele lat sądzono, że wszystkie egzemplarze Carta Marina z 1539 zostały bezpowrotnie zniszczone. W 1886 natrafiono na pierwszy egzemplarz oryginalnej mapy z 1539 w zbiorach monachijskiej Hof- und Staatsbibliothek, jednak proponowana cena znacznie przekraczała możliwości finansowe Szwedów. Na początku lat 60. XX wieku okazało się, że istnieje drugi egzemplarz oryginalnej mapy z 1539, a jego właścicielem jest polski kolekcjoner Emeryk Hutten-Czapski. Zarząd biblioteki uniwersytetu w Uppsali postanowił nabyć ten egzemplarz. Transakcji dokonano w 1962 roku. Szczegóły zakupu zostały ujawnione dopiero w 2002. Wracając do naszej książki, to została ona uwzględniona przez Estreichera aż w 16 wydaniach, lecz jej obecność, zaledwie w 3-ech bibliotekach. Bardzo rzadkie.1390.