Litografia, 67 x 78 cm, pięknie oprawiona.
Sygnowana odręcznie ołówkiem:
e/a, Leonor Fini
Praca oprawiona w stylową, czarną ramę, za
szkłem.
Stan zachowania: bardzo dobry
Leonor Fini (1907-1996) – argentyńska malarka surrealistyczna
pochodzenia włoskiego. Urodziła się w Buenos Aires w Argentynie,
wychowywała się w Trieście we Włoszech. W wieku 17 lat przeniosła
się do Mediolanu, a następnie do Paryża. Tam poznała: Paula
Éluarda, Maxa Ernsta, Georges’a Bataille’a, Henri
Cartier-Bressona, Pabla Picasso, André Pieyre de Mandiargues oraz
Salvadora Dalí i jego żonę Galę. Podróżowała po Europie
samochodem Cartier-Bressona, który w czasie jednej z takich podróży
wykonał słynne zdjęcie Fini nago w basenie. Zdjęcie to sprzedano
w 2007 za 305 000 dolarów (co jest ceną rekordową za jego pracę).
Malowała portrety Jeana Geneta, Anny Magnani, Jacques’a Audiberti,
Alidy Valli, Jeana Schlumbergera (projektant biżuterii) i Suzanne
Flon, jak również wielu innych znanych celebrytów Paryża.
Mimo
bliskich związków z kręgiem surrealistów, sama nie uważała się
za jedną z nich. Jednak jej prace wystawiano często razem z
dziełami surrealistów. Jej obrazy są bardzo osobiste i
symboliczne, czasem nieco teatralne. Widać w nich fascynację
kobiecym ciałem i seksualnością. Podczas pracy dla Elsy
Schiaparelli zaprojektowała flakon perfum Shocking, który stał się
standardowym produktem firmy Schiaparelli. Projektowała też
kostiumy i dekoracje dla teatru, baletu i opery. Zaprojektowała
kostiumy do filmów Renato Castellani – Romeo i Julia (1954) i
Johna Hustona Walk with Love and Death (1968). Była raz zamężna,
na krótko, z Fedrico Venezianim. Od 1941 roku była związana z
włoskim arystokratą, byłym konsulem w Monako Stanislao Leprim,
który pod jej wpływem zajął się malarstwem surrealistycznym. Od
1952 roku Fini związała się z polskim pisarzem i publicystą
Konstantym Jeleńskim. Od tego roku aż do śmierci Lepriego (1980) i
Jeleńskiego (1987), mieszkali razem we troje w domu w Paryżu,
prowadząc intensywne życie towarzyskie i obracając się wśród
bohemy artystycznej. Wszyscy troje byli biseksualni i prowadzili
także dość swobodne życie seksualne, wchodząc w zewnętrzne
związki. Za namową Jeleńskiego Fini udostępniła Galerii Lambert
(pomysłodawcą i założycielem był Kazimierz Romanowicz) listę
adresów marszandów, kolekcjonerów, snobów i bywalców salonów
oraz krytyków sztuki.