autolitografia, papier, 12 x 14 cm
autolitografia barwna, kremowy papier, 12 x 14 cm (w świetle passe - partout); sygn. na kamieniu l. d.: F.K.; grafika z teki "Czartak, Kraków 1928; autolitografia - litografia stworzona przez autora – artystę grafika wprost na kamieniu litograficznym;
Felicjan Szczęsny Kowarski (ur. 8 września 1890 w Starosielcach, zm. 22 września 1948 w Konstancinie) – polski malarz, rzeźbiarz, pedagog.W latach 1902–1908 uczył się malarstwa w szkole artystycznej Odeskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych, następnie studiował malarstwo w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1910–1918). W 1919 pracował w warszawskim zakładzie litograficznym Władysława Główczewskiego. Wiosną 1920 po przeprowadzce do Torunia, razem z Henrykiem Szczyglińskim i Henrykiem Nowiną-Czernym założyli Zakład Graficzny „Sztuka”, który działał do 1923[1]. W latach 1923–1929 był profesorem malarstwa dekoracyjnego i monumentalnego Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, od 1930 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Członek ugrupowań artystycznych Jednoróg, Pryzmat i Rytm. Cechą malarstwa Kowarskiego jest monumentalizm formy. Oprócz malarstwa sztalugowego uprawiał malarstwo ścienne, w tym zespół plafonów na zamku wawelskim. Pod koniec życia zajmował się też rzeźbą. Krytycy sztuki dostrzegają w malarstwie Kowarskiego wpływy rosyjskiej grupy Świat Sztuki. W 1929 wykonał dekorację malarską plafonów w sali Pod Ptakami Zamku Wawelskiego w Krakowie. Wspólnie z Janem S. Sokołowskim otrzymał w konkursie Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie I nagrodę za projekty polichromii wnętrza katedry w Chełmie.W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Skierniewicach. W okresie powojennym kontynuował działalność pedagogiczną w warszawskiej ASP. Zachowując indywidualny styl malarstwa, stworzył kilka obrazów o tematyce społeczno-politycznej, jak „Proletariatczycy” (1948, w zbiorach warszawskiego Muzeum Narodowego).Zmarł w Konstancinie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Aleja Zasłużonych-1-33)
