Antoni Suchanek (1901 Rzeszów - 1982 Gdynia), Mewy i fale, lata 30. XX w.

gwasz, akwarela, papier, 26 × 37 cm w świetle passe-partout
sygn. l. d.: „A.SUCHANEK”

Wystawiany i reprodukowany:
„Sopoccy malarze. Ci, co odeszli są wśród nas”, Sopot, Dworek Sierakowskich 6.11-8.12.2019, [kat.wystawy], Sopot 2019, s. 30.

„Gdańsk i okolice w malarstwie polskim”, Nadbałtyckie Centrum Kultury Gdańsk, sierpień 2020 r. [kat.wystawy oprac. Stanisław Seyfried], s. 70


„W latach trzydziestych w malarstwie Suchanka pojawił się motyw złamanej fali, który z czasem stanie się znakiem rozpoznawczym jego prac. Wykonywany zarówno w oleju, jak i techniką gwaszu, niezwykle malarski, utrzymany w barwach charakterystycznych dla naszego klimatu, zawierał większą prawdę o morzu niż prace z końca lat dwudziestych. Motyw ten miał w sztuce europejskiej bogatą symbolikę. U modernistów fala niosła zagrożenie, niejednokrotnie zagładę, symbolizowała kruchość ludzkiej egzystencji. Ale w twórczości Suchanka, który właśnie wówczas zaczął zdobywać uznanie jako malarz, a także odnosić sukcesy finansowe, fala wiąże się raczej z radością istnienia — jego malarstwo jest wręcz afirmacją życia i natury”. Po wojnie artysta wielokrotnie powtarzał motyw złamanej fali, niemniej jednak najcenniejsze obrazy to właśnie te prace lat 30-stych. Ich unikatowość jest bezcenna, gdyż prawie cały swój dorobek artystyczny malarz utracił podczas powstania warszawskiego. W. Zmorzyński, Antoni Suchanek. Malarstwo, rysunek. Muzeum Narodowe w Gdański, Gdańsk 2003, s. 11