monety koronne, Grosz, 1597, mennica Lublin; Aw: Korona, poniżej napis SIGIS 3 D G / REX P M D L, herb Lewart w tarczy, po bokach I - F i monogram Melchiora Reysnera bez tarczy; Rw: Orzeł w koronie, GROSVS REG POLONIE 97; H-Cz. 1057 (R4), Kop. 760 (R5), Kopicki (ZIIIW) 276 (R5), Tyszkiewicz 25 mk; bardzo rzadki. Melchior Reysner, którego monogram (MR w ligaturze, z krzyżykiem) zdobi awers oferowanego grosza był kupcem gdańskim, który prowadził intratne interesy w Lublinie i okolicach. Z dokumentów wynika, że w 1593 roku wraz z bratem nabyli kamienicę w Zamościu, od Jana Wolborskiego. Zarządcą mennicy został jesienią roku 1597, zmieniając na tym stanowisku Hannusza Ecka. Co ciekawe, Eck został w mennicy w charakterze mincmistrza, ponieważ Reysner, jako przedsiębiorca, nie kierował bezpośrednio pracami zakładu. Pierwszą decyzją nowego zarządcy było przeniesienie siedziby mennicy, z miejsca niestety nieznanego, do domu numer 6, znajdującego się przy ulicy Olejnej. Kamienica, zwana ówcześnie „Wiotczyńską” od nazwiska poprzedniego właściciela Wiotczyńskiego, należała do Melchiora Reysnera. Aby pokryć wydatki związane z adaptacją kamienicy na mennicę (nowy zarządca musiał budynek poszerzyć i rozbudować), zapożyczył się na niebagatelną sumę 16.218 złotych u Jana Balcerowicza, obywatela lubelskiego, a pośrednim wierzycielem był podkomorzy chełmski Paweł Orzechowski. Wydaje się, że nie była to jedyna pożyczka, którą nowy zarządca był zmuszony zaciągnąć. Wiemy natomiast, że była krótkoterminowa. Gdy jesienią 1598 roku nadszedł czas spłaty długu, Reysner uciekł do Gdańska. Afera zataczała coraz to szersze kręgi, ugodę zawarto dopiero przed Trybunałem Koronnym w maju 1599 roku. Melchior Reysner zmarł 12 października 1599, nie udało mu się więc spłacić należności zgodnie z umową, księgi miejskie zanotowały, że w chwili śmierci był jeszcze winien Orzechowskiemu 11.585 złotych. Orzechowski natomiast został samodzielnym zarządcą mennicy lubelskiej.
