Talar, 1646, mennica Kraków; Aw: Popiersie władcy w ozd...

monety koronne, Talar, 1646, mennica Kraków; Aw: Popiersie władcy w ozdobnej zbroi, w prawo, VLA IIII D G REX POL (herb Sas Jana Daniłłowicza, podskarbiego wielkiego koronnego) M D LIT RVS PR MA; Rw: Ukoronowana, dziewięciopolowa tarcza herbowa otoczona łańcuchem z Orderem Złotego Runa, w łańcuchu litery BS (inicjały nieznanego rytownika), po bokach tarczy C - DC (pionowo) oraz data 16 - 46 (poziomo), SAM LIV NEC NO Sv (Order Złotego Runa) GOT VAN Q HÆ REX; Davenport 4329, Dostych 46.2.03 (R7), H-Cz. 10309 (R5), Kop. 1523 (R5), Kurp. (1632–1648) 121 (R6), Tyszkiewicz 40 mk; srebro, 28.92 g; rewers wybity uszkodzonym stemplem, bardzo rzadka odmiana talara z pionowo usytuowanymi literami C i DC, oraz poziomo umiejscowioną datą.
Inicjały CDC, jak ustalił Marian Gumowski, należały do Claudio de Canottiego. Badacz wykorzystał archiwalny wpis Ambrożego Grabowskiego z 1645 roku. Dokument ten noszący nazwę „Claudius Canotti monetarius Crac.” stał się podstawą tezy o przenosinach mennicy koronnej z Bydgoszczy do Krakowa w 1644 roku. Hipoteza ta przez badaczy późniejszych została przyjęta za pewnik, wydaje się jednak, że zbyt pochopnie. Rok 1644 nie wydaje się bowiem rokiem przełomowym w wyglądzie i sposobie produkcji monet, a w numizmatyce ciągłość stylistyczną interpretuje się jako ciągłą pracę konkretnej mennicy. Co innego rok 1640, kiedy to monety zaczął podpisywać rytownik kryjący się pod inicjałami BS, nierozpoznany z imienia i nazwiska. Wiemy jedynie, że pracował przy produkcji talarów w latach 1640–1647. Monety te wykazują wyraźną jednolitość stylistyczną i ikonograficzną, co skłania ku hipotezie, że mennica przeniosła się z Bydgoszczy do Krakowa już w roku 1640, rok po śmierci Jakuba Jakobsona, zarządcy mennicy bydgoskiej.