SZABLA POLSKA SZEREGOWYCH BRONI JEZDNYCH WZ 1917

dł. całk. szabli w pochwie 1005 mm, dł. szabli 965 mm, dł. głowni 819 mm, szer. głowni u nasady 36 mm, gr. grzbietu u nasady 5 mm, masa szabli 900 g, masa szabli w pochwie 1585 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec esowaty, trójkabłąkowy. Tylne ramię jelca zwinięte w płaską wolutę ku głowni. Przednie, łukowato zagięte ku górze, tworzy kabłąk główny w przekroju czworoboczny, połączony z trzpieniem głowni. Dwa kabłąki boczne, w przekroju owalne, łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Trzon rękojeści z litego drewna, z siedmioma skośnymi żłobieniami. Długi kapturek mocowany na głowicy ozdobną nakrętką. Dołem zaklinowany wraz z trzonem w gnieździe jelca. Kapturek u góry wykrojony w kształcie tarczy amazonek na której nałożony jest orzeł w koronie. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o średniej krzywiźnie, profilowana obustronnie w jedną bruzdę przygrzbietową. Na zewnętrznym płazie, pod nasadą, tłok wytwórni: na głowni schematycznego miecza napis „ARMA”, poniżej „WARSZAWA”. Na wewnętrznym tłok odbiorczy Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii – GUZA. P o c h w a stalowa, z ogniskami korozji, pomalowana na czarno. Szyjka mocowana w płaszczu pochwy dwoma nitami. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Ostroga asymetryczna. Kilka wgnieceń w dolnej części pochwy.