Olej, tektura, 34,5 x 48,5 cm, sygn. p.d.: A.S. PROCAJłOWICZ.
Malarz, uczeń krakowskiej SSP (1896-1901) w pracowniach Cynka, Malczewskiego, Wyczółkowskiego i Stanisławskiego oraz Scuola Libera we Florencji (1901). Najczęściej malował nastrojowo-symboliczne pejzaże, były to zwykle niewielkich rozmiarów widoki okolic Krakowa. Projektował witraże i kilimy. Zajmował się też malarstwem ściennym dla kościołów - wśród licznych realizacji warto wspomnieć najwcześniejsze: kapl. św. Zofii w katedrze na Wawelu, wspólnie z Tetmajerem, 1903; w Jutrusinie polichromia wzorowana na San Vitale w Rawennie, 1906-10. Uprawiał drzeworyt i litografię, rzadziej akwafortę i suchą igłę. Wzięty plakacista i projektant. Jako karykaturzysta i satyryk publikował w Chochole, Liberum Veto, Hrabim Wojtku i Szczutku, a jego portrety aktorów weszły w skład Teki Melpomeny. Należał do kręgu artystów młodopolskich skupionych wokół S. Przybyszewskiego i Życia, nad którym kierownictwo artystyczne przejął z rąk Wyspiańskiego w 1899 r. Sportretowany przez Weissa w obrazie Totenmesse (1898, MNK). Służył w Legionach, gdzie wykonywał techniczne rysunki urządzeń i plansze pomocnicze, a od 1915 zorganizował i prowadził, najpierw w Wiedniu, a kolejno w Krakowie wojskowe Centralne Biuro Wydawnictw, gdzie jako dyrektor artystyczny zmonopolizował zdobnictwo. Mistrz winiety. ProjW trakcie niewoli w Witkowicach w 1918 r. zaprojektował pamiątkową odznakę. Po wojnie organizował w Ministerstwie Spraw Wojskowych warsztaty pracy dla inwalidów (drukarnia, fabryka galanterii skórzanej i zabawek) i kontynuował działalność pedagogiczną. Współzałożyciel i członek m.in. tow. Polska Sztuka Stosowana (od 1901), TAP Sztuka (od 1902), Związku Powszechnego Artystów Polskich (od 1912), zasiadał w komitecie honorowym wystawy Legionów (1916), członek grupy Krąg (od 1948). Uczestnik licznych wystaw zbiorowych.
Senast sedda
Vänligen logga in för att se objektlistan
Favoriter
Vänligen logga in för att se objektlistan