Szabla austriacka oficera piechoty, wz. 1861, w pochwie

stal, częściowo niklowana, drewno, jaszczur, drut mosiężny;
dł. głowni 69 cm, dł. całk. 82,3 cm, krzywizna 1 cm, dł. w pochwie 85,5 cm.
Austro-Węgry, XIX/XX w.
Głownia stalowa, niklowana, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, z profilowanej blachy stalowej; tylne ramię szerokie, z dwiema szparami na temblak, zwinięte na końcu rollwerkowo; kabłąk z charakterystycznym, siodłowatym wygięciem. Rękojeść drewniana obłożona szaro-niebieskim jaszczurem (skóra płaszczki?), z 9 karbami w oplocie z mosiężnego, skręconego warkoczowo drutu. Pochwa stalowa, niklowana, z 1 ryfką o nieruchomym koliczku oraz 1 prostokątną szlufką od strony wewnętrznej. Ten typ szabli używany był przez Legiony Polskie i samego Józefa Piłsudskiego.