gwasz, akwarela, ołówek, papier fotograficzny
przy dolnej krawędzi autorski napis: AUŁASKIEYOWSIPOWIATWILAASŁO
Na odwrocie:
– okrągła pieczęć z portretem artysty i napisem w otoku: [PA] MIĄTKA Z KRYNI [CY] | NIKIFOR MALARZ
– prostokątna pieczęć z napisem: NIKIFOR ARTYSTA | KRYNICA-WIEŚ, pod pieczęcią ołówkiem: 500 ZŁ 100
– poniżej czarną farbą: 500 ZŁ
Obraz opisany i reprodukowany:
– Chris Sztyber, Mój drugi świat. My second World. Kolekcja Malarstwa Polskiego. Polish Painting Collection, s. 132, il. barwna.
Nikifor (właściwie Epifaniusz Drowniak, od 1962 Nikifor Krynicki; Krynica ok. 1895 - Krynica 1968) - Łemek, znany malarz naiwny z Krynicy, samouk. Cierpiał na zaburzenia słuchu i mowy, nie uczył się nigdy w żadnej szkole, nie umiał pisać ani czytać. Jego prawdziwą pasją i sposobem na porozumienie ze światem było malarstwo. Malować zaczął wcześnie - najdawniejsze znane prace artysty pochodzą jeszcze sprzed roku 1920. Malował akwarelą, używając przy tym także ołówka. Wykorzystywał każdy dostępny kawałek papieru, okładki zeszytów, opakowaniach papierosów. Tworzył całe serie obrazków - wzruszająco naiwnych przedstawień architektury, pejzażu, postaci świętych, portretów. Swoje prace podpisywał często niezrozumiałymi ciągami „drukowanych“ liter i wyklejał do nich ramki z kolorowego papieru. Na jego twórczość zwrócono uwagę już w latach trzydziestych (kapiści), ale prawdziwe odkrycie fenomenu Nikifora nastąpiło dopiero po wojnie, kiedy otoczono go opieką i przyjęto do ZPAP. W roku 1962 otrzymał nazwisko Krynicki. Przekonany o ważności swej sztuki, używał też przydomku Matejko.
