drzeworyt japoński, tusz, papier, 25x30 cm (wymiar papieru dyptyku), sygnatura artysty
Drzeworyt pochodzi z magazynu „Bijutsu-sekai”, nr 21, wydanego w Tokio w 1892 r. (Meiji 25). Analogiczny egzemplarz magazynu znajduje się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku oraz w Bibliotece Harvardu.
W grudniu 1890 r. Seitei WATANABE, zaczął wydawać magazyn z drzeworytami „Bijutsu-sekai” (Świat sztuki), przedstawiający prace znanych artystów epoki Meiji i samego Seitei. Wydawany były przez oficynę Shun’yōdō. Prace artystów pojawiające się w magazynie obejmowały prace samego Seitei, Kawanabe Kyōsai (1831-1889), Tsukioka Yoshitoshi (1839-1892), Kōno Bairei (1844-1895), Kobayashi Eitaku (1843-1890), Imao Keinen (1845-1923), Shibata Zeshin (1807-1891), Kitagawa Utamaro (1753-1806), Maruyama Ōkyo (1733-1795), Yosa Buson (1716-1784) i Katsushika Hokusai (1760-1849). Projekty te zostały przeniesione na odbitki drzeworytnicze głównie z obrazów. Seria publikowana była do stycznia 1894 roku. Pod redakcją Watanabe Seitei, który był również autorem projektów, wydano 25 numerów magazynu. Druk drzeworytniczy został wykonany przez Yoshidę Ichimatsu (1866-1924), a klocki zostały wyrzeźbione przez Gotō Tokujirō.
Watanabe Seitei pierwotnie nazywał się Yoshikawa Yoshimata. Urodził się i mieszkał w Tokio i był również znany jako Shotei. Pochodził z rodziny handlarzy ryżem i w wieku 12 lat był praktykantem w lombardzie, ale został zwolniony za spędzanie zbyt dużej ilości czasu na malowaniu. W wieku 14 lat, bez zgody ojca, został uczniem Kikuchi Yosai (1788-1878), popularnego i odnoszącego sukcesy malarza historycznego. W wieku 21 lat zaczął używać pseudonimu Seitei. Zamiast podążać za swoim nauczycielem i zostać malarzem historycznym, Seitei stał się jednym z najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli kacho ga (malarstwa ptaków i kwiatów). Stworzył trzy książki z drzeworytami „Seitei Kacho Gafu”, opublikowane w latach 1890-1891; pojedynczą książkę Kacho Gafu w 1903 roku i serię 22 grafik „Nijuni kacho” w 1916 roku. Napisał kilka książek o malarstwie i wydał Bijutsu Sekai (Art World) opublikowane w latach 1890-1896. Seitei był częstym wystawcą i zdobywcą nagród na wystawach krajowych i zagranicznych. Podróżował po Europie i Ameryce. W 1878 roku wyjechał na Wystawę Światową do Paryża. Otrzymał brązowy medal za obraz „Gołębie przy świątyni Sensō-ji w Asakusie” (obecnie w Freer Collection w Waszyngtonie). W Paryżu spędził zapewne dwa lata, a dzięki przyjaźni z marszandem sztuki Tadamasą Hayashim (1853–1906), który dobrze znał francuski, mógł aktywnie uczestniczyć w życiu artystycznym impresjonistów. Odniósł spektakularny sukces w środowisku paryskim, był dobrze znany, podziwiany i ceniony. Podczas kolacji z Edgarem Degasem wymienili się rysunkami, ale Degas podarł swoją pracę, twierdząc, że nie może się równać z pięknem pracy Seitei. Rysunek Seitei był częścią majątku Degasa po jego śmierci.
Po powrocie do Japonii Seitei rozpoczął współpracę z Sōsukem Namikawą (1847–1910), artystą zajmującym się techniką dekoracji emalii komórkowej - cloisonne. Około 1890 r. Watanabe Seitei wycofał się z publicznego życia artystycznego, nie uczestniczył w wystawach, wybierając życie pustelnika, pozostając artystą „odosobnionym”.
W 2023 r. krakowskie Muzeum Manggha zorganizowało wystawę „Imaginarium natury. Watanabe Seitei z kolekcji Muzeum Manggha”, pierwszą dużą wystawę prac artysty na Zachodzie.
