Litografia, 32 x 23 cm w świetle passe – partout, sygn. i dat. na płycie p.d. „L.Benedyktowicz 1882”
Ludomir Ludwik Dominik Benedyktowicz (ur. 5 sierpnia 1844 w Świniarach, zm. przed 2 grudnia 1926 we Lwowie) – polski leśnik, malarz, uczestnik powstania styczniowego. Był pasjonatem szachów i zasłużonym działaczem szachowym. Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, podporucznik Wojska Polskiego.
Był
na drugim roku studiów, kiedy wybuchło powstanie styczniowe. Wziął w nim czynny
udział, walcząc w oddziale partyzanckim pod dowództwem Władysława Cichorskiego
„Zameczka” (potem w oddziale Wilkoszewskiego „Wiriona”). Podczas utarczki z
Kozakami został ranny. Ponadto jeden z napastników szablą odciął mu prawą dłoń.
Pierwszej pomocy udzieliła powstańcowi Nepomucena Sarnowiczowa, właścicielka
Kaczkowa, wsi, na terenie której rozegrała się potyczka. Rannego przewieziono
na plebanię w Ostrowi Mazowieckiej. Tu w trudnych warunkach przeprowadzono
operację i amputowano mu lewą rękę. By nie narazić go na prześladowania
ogłoszono, że zginął w potyczce z Kozakami i usypano mogiłę, która istnieje do
dzisiaj.
Kalectwo nie pozwoliło mu na kontynuowanie nauki w zawodzie leśnika. Postanowił
poświęcić się malarstwu. Pierwsze kroki Ludomir skierował do warszawskiej
Szkoły Rysunku pod kierunkiem profesora Wojciecha Gersona. Malował swoje prace
pędzlem przytwierdzonym do metalowej obrączki. Zakładano ją na przedramię jego
prawej ręki i wsuwano zań pędzel, piórko czy węgiel, którymi bardzo lubił się
posługiwać.
Kształcił się w szkole w Monachium. Przyjęto go w poczet studentów tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych na podstawie prac (w końcu października 1868 zgłosił się do Akademii – Antikenklasse: immatrykulacja 9 V 1869). Po skończonych studiach powrócił do Polski. Mimo zachowania środków ostrożności Kozacy wpadli na jego trop, aresztowali go i osadzili w Cytadeli Warszawskiej. Gdy wyszedł znalazł się w krakowskiej Szkole Kompozycji Jana Matejki. Następnie otworzył własną pracownię malarską. Przez czterdzieści lat mieszkał w Krakowie. W związku z narastającą ze strony artystów młodopolskich krytyką malarstwa między innymi „monachijczyków”, do których należał w kwietniu 1913 wystosował do świata artystycznego list otwarty pod tytułem „W imię prawdy”. Jeszcze przed I wojną światową wyjechał wraz z rodziną do Lwowa. Tam zmarł przed 2 grudnia 1926 w wieku 82 lat. Zwłoki przewieziono do Krakowa i pochowano na cmentarzu Rakowickim.
Do najbardziej znanych prac Ludomira Benedyktowicza należą znajdujące się w zbiorach lwowskich obrazy olejne „Nad mogiłą powstańca” oraz „Podjazd”. Obydwa obrazy dotyczą tematyki powstania styczniowego. Spod piórka artysty wyszły także rysunki między innymi „Poranek na wsi” czy też „Wieczór na wsi”. Dzieła malarza spotkać można w całej Polsce. W warszawskim Muzeum Narodowym znajduje się autoportret Benedyktowicza. Jego siedem rysunków, w tym sześć pejzaży i portret córki, posiada Muzeum Narodowe w Krakowie. Poznańskie Muzeum Narodowe ma w swoich zbiorach kolejną jego pracę – portret młodej kobiety.
