Tarnowski Stanisław, Zygmunt Krasiński t. I – II [wydanie II]

Tarnowski Stanisław, Zygmunt Krasiński t. I – II, wyd. Akademia Umiejętności, nakł. Funduszu Nestora Bucewicza, Kraków 1912, wydanie II uzupełnione, t. I – s. 431 [2 k. tabl.], t. II – s. 458 [2 k. tabl.], wymiary 15,5 x 23 cm. Przybrudzenia. Okładki półpłócienne. Przetarcia oprawy. Brak płótna na grzbiecie w tomie I.

Tarnowski przedstawia twórczość Zygmunta Krasińskiego na szerokim tle myśli polskiej i europejskiej. Ukazuje najważniejsze dziewiętnastowieczne dylematy polityczne, ideowe i moralne – wiele z nich pozostaje aktualnych, choć wyrażają się w nowych formach. Nie poprzestaje na referowaniu stanowiska wieszcza, ale przedstawiając jego oryginalną interpretację, ukazuje zarazem własne poglądy, niegdyś mające duże znaczenie. Stanisław Tarnowski, profesor i dwukrotny rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, prezes Akademii Umiejętności, był bowiem jednym z najbardziej wpływowych historyków literatury i krytyków literackich okresu zaborów, należał też do grona najważniejszych polityków i publicystów w Galicji. Współtworząc grupę konserwatystów krakowskich zwanych Stańczykami, znajdował się w samym centrum kluczowych sporów ideowych, które zasadniczo wpłynęły na kształt polityki prowadzonej przez Polaków w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku. W swym fundamentalnym dziele wraz z Zygmuntem Krasińskim zabiera czytelników w intelektualną podróż, dzięki której można nie tylko lepiej zrozumieć istotę polskiej kultury i polityczności w ich dawnych przejawach, ale i wciąż twórczo je rozwijać. (lubimyczytać.pl)