Bolesław ZIELIŃSKI ORLI SZPON 1932 Ilustracje

ZIELIŃSKI Bolesław: ORLI SZPON. Ilustracje. Wydawnictwo Hejnał, Kraków - Lwów b.r. [1932] s. 168 19,5 cm

Orli Szpon. Opowieść dla młodzieży o pierwszym Polaku wśród Indian amerykańskich

Oprawa ćwierćpłótno, oryginalna wydawnicza, stan bardzo dobry, otarcia rogów. 

Po raz pierwszy „Orli Szpon” i „Wodną Lilię” wydało w 1922 roku lwowskie Wydawnictwo Michała Kowalskiego. W latach dwudziestych powieści opublikowało też Wydawnictwo „Hejnał” należące do Księgarni Towarzystwa Szkoły Ludowej Lwów – Kraków. Ono również dokonało wznowienia obydwu powieści w 1932 roku.

Bolesław Zieliński, doktor prawa, pisarz, dziennikarz i publicysta. Urodził się 2 lutego 1877 roku, po studiach wyjechał do Ameryki i był tam redaktorem prasowym.

W latach 1917 - 1918 pracując jako oficer rekrutacyjny Armii Polskiej w Nowym Yorku, spotkał jednego z potomków polskiego rodu Zebrzydowskich, który od kilku wieków mieszkał w Ameryce i wprawdzie dla uproszczenia zmienił nazwisko na Zebryski, ale dumnie przyznawał się do polskich korzeni. To właśnie on zwrócił uwagę pisarza na niezmiernie ciekawą historię rodzinną, która znajdowała również potwierdzenie w dokumentach przechowywanych w nowojorskiej bibliotece Carnegiego. Przeglądając wskazane materiały, pisarz dowiedział się, że „w siedemnastym stuleciu, w kilkanaście lat po protoplastach Yankesów, przybyli do Ameryki Zebryski". Tak rozpoczęła się fascynacja pisarza kulturą i tradycjami Indian amerykańskich. Studiując w nowojorskich bibliotekach różnorodne dokumenty, z coraz większą sympatią i zainteresowaniem myślał o pierwotnych mieszkańcach Ameryki Północnej. książka „Orli Szpon” opowiada o pierwszym Polaku wśród Indian amerykańskich. Akcja powieści toczy się w XVII wieku. Jej bohaterem jest Marek Zebrzydowski, młody kresowy szlachcic obdarzony przez autora nie tylko szlachetną choć porywczą naturą, ale i ciekawą, barwną biografią, w której została zapisana jakaś cząstka historii mieszkańców dawnych ziem naddnieprzańskich. Marek, gdy miał 16 lat, został schwytany przez Tatarów i zawieziony na Krym, gdzie na targu niewolników sprzedano go handlarzowi czarnomorskiemu. Ciężko pracował przykuty do wiosła na galerze. W końcu jednak zdołał uciec z niewoli tatarskiej. Ukrywając się przed pościgiem, wędrował pieszo przez Macedonię, Bułgarię i Węgry. Wreszcie powrócił szczęśliwie do rodziny. W czasie wojny trzydziestoletniej zaciągnął się do słynnej chorągwi Lisowczyków. Walczył dzielnie, ale też pod wpływem towarzyszy z chorągwi zmienił wiarę. Został kalwinem. Ze zdumieniem, a później narastającą niechęcią przyjęto w domu tę decyzję. Dowiedziawszy się zatem od dawnych swych przyjaciół, iż dysydenci angielscy szukają schronienia za oceanem, postanowił pójść za ich przykładem. Za jeden guz szmaragdowy od kontusza stał się pasażerem małego żaglowca zmierzającego do Ameryki...

Z armią generała Hallera Bolesław Zieliński w stopniu kapitana przemierzył szlak bojowy z Francji do Polski. Po odzyskaniu niepodległości pozostał w kraju. We wrześniu 1920 roku pełnił już stanowisko burmistrza Torunia. Na początku grudnia 1923 roku Bolesław Zieliński został prezydentem Łucka. Pełnego zapału działacza z radością i nadzieją powitano na Wołyniu.