Wymiary: 60,3 x 73,3 cm
sygnowany p.d.: 'Eug. Zak'
inne tytuły: Siedzący młodzieniec, Młody chłopiec, Siedzący mężczyzna
na odwrociu fragmentarycznie zachowana, papierowa nalepka, na krośnie malarskim notatki, papierowa nalepka Galerie Zak w Paryżu oraz nalepki aukcyjne, na ramie dwie papierowe nalepki wystawowe Roerich Museum w Nowym Jorku i Buffalo Fine Arts Academy, dwie papierowe nalepki paryskich pracowni ramiarskich oraz nalepka aukcyjna
Pochodzenie
Galerie Zak, Paryż
kolekcja Spencera Kelloga, Jr., Nowy Jork (od 1928)
Sotheby’s, Nowy Jork, wrzesień 1994
kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
Wystawiany
International Art Center of the Roerich Museum, Nowy Jork 1930
Paintings and Drawings by Eugenjusz Zak, Ceramics by Mika Mikoun, Buffalo Fine Arts Academy, 1928
Literatura
Barbara Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884-1926, Warszawa 2004, s. 173, nr 253 (jako "Młodzieniec na tle muru")
Paintings and Drawings by Eugenjusz Zak, Ceramics by Mika Mikoun, katalog wystawy, Buffalo Fine Arts Academy, Buffalo 1928, nr kat. 4
Stefania Zahorska, Eugenjusz Zak, Warszawa 1927, s. nlb., il. 25
Florent Fels, Paul Barchan, Eugen Zak, "Deutsche Kunst und Dekoration" 1925-1926, 57, s. 380 (il.) (jako "Sitzender Mann")
Stefania Zahorska, Ostatni interwiew [z Zakiem]', "Sztuki Piękne" 1925-1926, R. 2, s. 504 (il.) (jako "Młody chłopiec")
Henri Martinie, Eugène Zak, "Der Cicerone" 1925, 17, s. 651 (il.) (jako "Sitzender Jüngling")
Biogram
Eugeniusz Zak, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy 1 połowy XX wieku, działał głównie we Francji, ale także w Polsce i Niemczech. Uznawany jest za przedstawiciela neoklasycyzmu w malarstwie. Związanym był z artystami warszawskiej grupy RYTM (założonej w 1922 roku) oraz z kręgiem École de Paris. Na studia do Paryża wyjechał w 1901 roku, potem do Monachium i Włoch. W 1904 roku zamieszkał na stałe w stolicy Francji, gdzie wystawiał na paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych czy Towarzystwa Narodowego Sztuk Pięknych. Wiele też wystawiał w galeriach Paryża, Nowego Jorku, Kolonii czy Londynu. Jego twórczość początkowo pozostawała pod wpływem symbolistów i nabistów z kręgu Maurice'a Denis. Później jego obrazy wykazywały cechy malarstwa neoklasyctycznego, Art Deco i ekspresjonizmu École de Paris. Był przeciwnikiem awangardy, ale w jego malarstwie odnaleźć można wpływy, przetworzone przez własną osobowość twórczą Cezanne’a czy Matisse’a. Najważniejszą cehą jego sztuki było tworzenie z wyobraźni, sięganie do motywów dawnej sztuki i ich dekoracyjne przekształcanie. Za najdoskonalszą uważał sztukę wczesnego włoskiego renesansu. „Bohaterami kompozycji Zaka są "ludzie wolni": rybacy, pasterze, kobiety z dziećmi, także komedianci, tancerze, kuglarze, włóczędzy, pokazani czasem w pustym wnętrzu, czasem jako mieszkańcy Arkadii. Idylliczne pejzaże, malowane przez ciężko chorego artystę, ujawniały charakterystyczny dysonans między pięknem południowego, przyjaznego człowiekowi pejzażu, a poczuciem przemjania.”
