Louis MARCOUSSIS- Ludwik K.Markus (1878-1941), Le violon (Skrzypce)

olej, piasek, płótno; 82 x 58,5 cm (w ekspertyzie jest podany inny wymiar: 79,2 x 55,6 cm);
sygn. pośrodku u dołu: Marcoussis;
na odwrocie na płótnie i krośnie malarskim liczne nalepki:
- nalepka z napisem: ATELIER MARCOUSSIS, PARIS (obecnie ukryta pod wzmocnieniem krosna malarskiego);
- nalepka z Galerie Percier w Paryżu, z nr 3683 i tytułem „Le violon”;
- nalepka z napisem: Louis MARCOUSSIS / olio su Tela / cm. 79 x 59 / compositione., 1922-25 / stempel Bruno Herlitzka (BRUNO HERLITZKA / ROMA) z podpisem BHerlitzk / 13.02.1972;
- nalepka z Galerie Joseph Biluet & Co w Paryżu, z nr. 8; obok nalepka informacyjna o obrazie z tejże galerii;
- nalepka z odręcznym napisem: Mary Drzewiecka / from Aunt Lizzie Stephen / with all good Wishes. (?);
- uszkodzona i nieczytelna nalepka (ukryta pod wzmocnieniem krosna malarskiego);
- numery i napisy na krośnie malarskim: No 3751 (u góry), z lewej strony napis: L. Marcoussis; z prawej strony napis: „LE VIOLON” 22/zł, nr u dołu:
No 42 (powtórzony na poprzeczce krosna: 42), nr na wzmocnieniu krosna: Nr. 17/28 (powtórzony na ramie);

Do obrazu dołączone: potwierdzenie autentyczności wystawione przez żonę artysty Alicję Halicką (Alice Marcoussis) z 1971 roku; opinia Barbary Brus Malinowskiej z 2016 roku.

„W latach dwudziestych i trzydziestych, pozostająca ciągle w rygorach intelektualnego kubizmu twórczość Marcoussisa zyskała własny, indywidualny wyraz. Jego perfekcyjnie skomponowane i wykonane obrazy zyskały elementy pewnej poetyckiej nastrojowości […], odczuwalny był w nich nastrój melancholii, „wiecznego trwania”, czasem wręcz liryki. Można je zapewne określić mianem kubistycznego surrealizmu. […]
Wczesne lata dwudzieste to okres bardzo intensywnej pracy twórczej Marcoussisa. […] Z tego okresu pochodzi seria obrazów z instrumentami muzycznymi (jak skrzypce, gitara, wiolonczela czy mandolina), o zbliżonej kompozycji i podobnym formacie wydłużonego, stojącego prostokąta. […] Poza ujętym „na stojąco” wzdłuż pionowej osi kompozycji instrumentem muzycznym, obecne są tam różne rekwizyty jak szklanki, owoce, nóż, łyżka czy karnawałowa maska. Obecność tych przedmiotów nie tyle określa kierunek interpretacji dzieła, co ze względu na ich kształty służy artyście do czysto plastycznych działań. Umieszczając je w polu kompozycyjnym obrazu, artysta zderza płaskie powierzchnie z formami obłymi, organicznymi, stosując jednocześnie zróżnicowanie fakturalne i kolo rystyczne.
Obraz „Le violin” - przedmiot niniejszej opinii należy do wymienionej wyżej serii.”
(z opinii p. Barbary Brus-Malinowskiej z dn. 28 kwietnia, 2016 r.)