Awers: Krowa stojąca w prawo, karmiąca ciele stojące w lewo, ponad lecąca Nike, w otoku perełkowym. Pomiędzy legenda MENIΣKOΣ, w odcinku wiązka piorunów.
Rewers: Podwójny ornament w kwadracie, legenda dookoła.
Srebro, średnica: 16,6-17,7 mm, waga 3,25 g.
Srebrne monety Dyrrachion datowane na koniec III lub II w. p.n.e. były bite wg innego systemu wagowego niż wcześniejsze statery z tego ośrodka. W części opracowań monety te określane są drachmami (ich waga plasowałaby wówczas monety tej dawnej iliryjskiej kolonii Koryntu między systemem eubejsko-attyckim a rodyjskim), cześć uczonych natomiast, powołując się na wzmiankę w słynnym numizmatycznym passusie "Historii naturalnej" Pliniusza Starszego (NH 33, 46) utożsamia owe monety z wymienionym tam "pieniądzem z Ilirii" ("nummus ex Illyrico"), który miał wziąć swą nazwę od ukazanej na nim Wiktorii. O ile Wiktoria na monetach Dyrrachion jest rzadkim motywem, taksonomia wskazuje, że Pliniusz mógł mieć rację i nazwa "victoratus" przeszła z wcześniejszych wiktoriatów rzymskich na tę swoistą srebrną monetę prowincjonalną...
