Antoni KAMIEŃSKI (1860-1933), Duch - Rewolucyonista

Szkice z lat minionych 1905-1907. Warszawa [1907].
Wydawnictwo "Tygodnika Illustrowanego"; 38 x 29 cm;
ozdobna, sygnowana oprawa wydawnicza, na licu tłoczona tytulatura oraz obraz przedstawiający alegorię upadku rewolucji wraz z wytłoczoną czerwienią krwią wyciekającą z obrazu.
Teka zawiera 10 tablic z rysunkami autora wykonanych w technice fotochemigraficznej. Każda karta zawiera tytuł oraz sygnaturę:” Zakł. Fotochem. B. Wierzbicki i S-ka Warszawa”. Tytuły prac: Wymarłe miasto, Propaganda, Trybun uliczny, Wiec dzieci, Walki bratobójcze, Szpieg, Brauningi, Bomba, Odwiedziny więźniów, Po 45 latach.
Antoni Kamieński był znakomitym ilustratorem wielu utworów literackich. Stworzył ilustracje do utworów H. Sienkiewicza "Nowele" (wydanie z 1896 r.), W. Sieroszewskiego "Risztau" (wydanie z 1947 r. ), A. Szymańskiego "Dwie modlitwy", "Srul z Lubartowa", "Maciej Mazur" (wydanie z 1897 r.), Z. Bukowieckiej powieść dla młodzieży "Jak się dusza w Józiu budziła" (wydanie z 1908 r.), W. Przyborowskiego "Było to pod Jeną" (wydanie z 1908 roku), E. Orzeszkowej "Przygoda Jasia" (wydanie z 1896 r.), Teresy Jadwigi "Biała gołąbka" (wydanie z 1905 r.). Wykonał także wiele ilustracji do nowel, powieści i wierszy drukowanych w ilustrowanych pismach warszawskich, np.: "Z różnych dróg" E. Orzeszkowej, "Placówki" B. Prusa, "Spotkania" W. Reymonta, "Janka Muzykanta" H. Sienkiewicza, "Krysty" M. Konopnickiej, "Ofiary" E. Słońskiego oraz do bajek Ch. Andersena ("Dziewczynka z zapałkami", "Królowa śniegu" i in.). Jeden z jego rysunków w roku 1900, umieszczony na okładce Tygodnika Ilustrowanego, zatytułowany "Anastazja", przedstawiający wiejską dziewczynę, stał się inspiracją dla E. Orzeszkowej do napisania powieści o dziewczynie "prostej, choć i nie prostej". Powieść "Anastazja", drukowana w Tygodniku Ilustrowanym w roku 1902. Pod wpływem rewolucji 1905 roku. w twórczości Kamieńskiego pojawiły się utwory związane z wypadkami rewolucyjnymi. Należy do nich przede wszystkim cykl "Duch-rewolucjonista"
Bolesław Wierzbicki (1869-1923), drukarz, w 1896 roku uzyskał koncesję na otwarcie zakładu fotochemigraficznego, który uruchomił w styczniu 1897 w Warszawie przy ul. Złotej 3 (następnie 24) pod nazwą Zakłady Graficzne B. Wierzbicki i Spółka. Był to pierwszy w Królestwie Polskim zakład tego typu. Do 1904 roku zakład rozwinął się znacznie, sprowadzone zostały maszyny drukarskie i przeniesiony został na ul. Chmielną 61. Zakład posiadał działy: drukarnia artystyczna, litografia, dział offsetowy, światłodrukarnia, fotochemigrafia, cynkografia i introligatornia. Po 1918 roku Zakłady zajmowały czołowe miejsce w drukarstwie polskim, produkując bogato ilustrowane wydawnictwa książkowe, wielobarwne albumy malarskie, nuty, reprodukcje i druki reklamowe. Od 1912 roku kierownikiem artystycznym drukarni był Adam Jerzy Półtawski (1881-1952), profesor, artysta plastyk, drukarz, typograf, litograf, grafik książkowy. Po śmierci Wierzbickiego Zakład prowadził jego zięć inż. Ignacy Suchodolski. Drukarnia została zniszczona w 1944 roku.
Literatura: ipsb.gov.pl, fbc.pionier.net.pl