format:31x22cm w świetle passe-partout,
oryginalna autolitografia z teki „Artystów Legionistów”,
sygnowana ołówkiem przez autora, p.d. "St.Kamocki"
„Teka autolitografii artystów legionistów wydana w dwudziestolecie zbrojnego czynu legionów 1919-1934”.
Teka wydana została w 1934 roku w Krakowie przez
Sekcję Plastyków Legionistów i towarzyszyła Historycznej Wystawie Legionów
Polskich w Muzeum Narodowym w Krakowie. Wystawa pokazywana była później również
w innych miastach, w tym we Lwowie. Na wystawie obecne były również prace
Ignacego Pinkasa o tematyce legionowej, których większość zaginęła niestety
podczas II wojny światowej. Część znana jest z fotografii, a te, które
przetrwały, jak portret artylerzysty Tadeusza Mullera, znajdują się w Muzeum
Narodowym w Krakowie. Teka zawiera 15 litografii 10 artystów, w tym Ignacego
Pinkasa. Są to prace Stanisława Dąbrowskiego, Kazimierza Dzielińskiego,
Stanisława Janowskiego, Franciszka Jaźwieckiego, Stanisława Kamockiego,
Tadeusza Korpala, Tadeusza Seweryna, Wincentego Wodzinowskiego i Leona
Wyczółkowskiego. Prace ukazują portrety żołnierzy, walkę i życie w okopach,
cmentarze wojenne i sceny symboliczne. Większość sygnowana jest ołówkiem przez
autorów.
Wszystkie prace powstały specjalnie na przedmiotową wystawę.
Stanisław Józef Juliusz
Kamocki, ps. „Stefan Kozłowski” (ur. 18 listopada 1875 w Warszawie, zm. 10
lipca 1944 w Zakopanem) – malarz i grafik, młodopolski pejzażysta.Studiował w
latach 1891 – 1900 pod okiem Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana
Stanisławskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1901 i 1902 roku w
Paryżu. W trakcie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich.
Mieszkał w Krakowie i Zakopanem, gdzie posiadał własną pracownię. Od roku 1919
kierował katedrą pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 1937
roku został mianowany profesorem zwyczajnym. Od roku 1942 uczył malarstwa w
zakopiańskiej Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej. Uchodził za jednego
z najzdolniejszych uczniów Stanisławskiego, za jednego z najwierniejszych
kontynuatorów malarstwa pejzażowego. Początkowo tworzył wielkoformatowe obrazy
na płótnie, w latach dwudziestych XX wieku niemal wyłącznie na tekturze.
Malował w plenerze, utrwalał widoki Wołynia, Podola, okolic Krakowa i Tatr,
niekiedy przedstawiał dekoracyjne martwe natury.
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na
kamieniu litograficznym.