wymiar:50x62cm,olej na płycie
obraz charakterystyczny dla twn.okresu"toruńskiego"/1945-1965/
malarz, grafik, pedagog; w latach 1900 - 1905 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. W okresie 1906 - 1926 mieszkał w Zakopanem, skąd podróżował do Włoch, Paryża i Monachium. W roku 1908 był współzałożycielem „Grupy Pięciu”, od 1917 związał się z ugrupowaniem „Formistów”, a od 1922 ze Stowarzyszeniem „Rytm”. W roku 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych, a od 1928 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po wojnie objął katedrę Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu; od 1958 był członkiem „Grupy Toruńskiej”. Malował – wyróżniające się dekoracyjnością formy i koloru – martwe natury, akty, portrety, rzadziej pejzaże. Jego styl ewoluował z biegiem lat; wczesne prace ujawniają wyraźne wpływy Wyspiańskiego, późniejsze – wyraźne inspiracje malarstwem francuskim, m.in. twórczością Gaugina, Picassa czy Matisse’a. W obrazach dojrzałego okresu twórczości często stosował płaskie plamy barwne, obwiedzione silnie zarysowanym konturem. Artysta zajmował się także grafiką.
