Eugeniusz Eibisch, TULIPANY, ok. 1940

54,8 x 46,0cm - olej, płótno sygn. p.d.: Ebiche

Na dolnej listwie krosna nalepka depozytowa Muzeum Okręgowego w Rzeszowie (druk): Eugeniusz Eibisch, Martwa natura, olej, płótno, kolekcja prywatna, nr inw. | Dep. MRA 2053

 

Obraz wystawiany i reprodukowany:

- Nieznane dzieła z prywatnej kolekcji, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie 5 III - 20 V 2015;

- Artystyczne Credo. Nieznane dzieła z prywatnej kolekcji, katalog wystawy 16 XI 2016 - 26 II 2017, red. Maria Stopyra, Rzeszów 2016, s. 22.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Eugeniusz Eibisch (Lublin 1896 – Warszawa 1987) malarz i pedagog - w latach 1912-22 był uczniem Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa w krakowskiej ASP. W roku 1922 jako stypendysta rządu francuskiego wyjechał do Paryża. Czynnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wchodząc w krąg École de Paris i ciesząc się przyjaźnią wielu malarzy (m.in. G. Braque’a, Ch. Soutine’a, L. Marcoussisa). Ceniony przez krytykę, dużo wystawiał w paryskich Salonach i galeriach.
W roku 1939 wrócił do kraju, by objąć katedrę malarstwa w krakowskiej ASP, co jednak stało się możliwe dopiero w 1945, równolegle z nominacją na rektora tej uczelni. Od 1950 był profesorem ASP w Warszawie. Tematami obrazów Eibischa były martwe natury, pejzaże i portrety, zwłaszcza kobiece. Wczesne prace ujawniają wpływy formistów, późniejsze zbliżają artystę do szerokiego nurtu polskiego koloryzmu.
Z czasem kształty malowanych postaci czy przedmiotów coraz bardziej zatracają się na rzecz koloru, aż wreszcie obrazy artysty stają się samoistnymi, niemal abstrakcyjnymi kompozycjami barwnymi.