X. J. J. (oprac.) Pod Miechowem. Obraz z Powstania 1863 roku. {1914]

Nakładem autora - MCMXIV roku. Czcionkami i drukiem FR. FOLTINA w Wadowicach, s. 23, wym. 14,5 x 22,5, oprawa broszurowa - papier czerpany. Plamy na okładce, małe ubytki, zagięcia rogów i poszarpanie krawędzi kart, karty luźne. 

Bitwa pod Miechowem, Miechów (17 lutego 1863) – bitwa pomiędzy oddziałami polskimi a wojskami rosyjskimi podczas powstania styczniowego.

Bitwa stoczona przez liczący ok. 1500 ludzi oddział pułkownika Apolinarego Kurowskiego, który wyruszył z Ojcowa w kierunku operującego w Kieleckiem Mariana Langiewicza celem przełamania zorganizowanej przez Rosjan blokady na tym kierunku. Po drodze starł się z rosyjskim zgrupowaniem kontrolującym szosę Kraków–Kielce. Walka przeniosła się do miasta, w którym znajdował się silny garnizon. Miechowa nie udało się zdobyć i cała tzw. „wyprawa na Miechów” zakończyła się fiaskiem. Rosjanie stracili ok. 80 zabitych i rannych, straty polskie były większe i wyniosły co najmniej 130 powstańców, osłabiając nadto ducha w początkowym stadium powstania.