Katana sygnowana „Bishu Osafune Kiyomitsu” z XVI wieku

Katana sygnowana „Bishu Osafune Kiyomitsu” z certyfikatem NBTHK. Miecz był pierwotnie w oprawie typu sayagaki, to znaczy shirasaya opisana przez szlifierza. W tym przypadku był to Hibai Chiba ze szkoły Honami, który wypolerował głownię w 1965 roku. Ostrze w oprawie sayagaki było wielokrotnie wystawiane na różnorakich wystawach: w 2019 roku w krakowskim Muzeum Manggha na wystawie pt. „Piękno wykute w stali”, w 2020 roku na wystawie pt. „Mając w dłoniach żywe ostrze” w Galerii Ikikata w Podkowie Leśnej, a także zostało wystawione na aukcji „Nihon-tō” w 2021r. Nowa oprawa tego miecza (koshirae) została wykonana z zabytkowych elementów, które są dokładnie opisane poniżej. Dawna oprawa sayagaki została zachowana i przystosowana do ekspozycji obok miecza w pełnym, tradycyjnym koshirae. Kiyomitsu zazwyczaj sygnował swoje prace „Bishu Kuni Jyu Osafune Kiyomitsu” lub „Bizen Koku Osafune Kiyomitsu”. Jego prace są nie tylko piękne, ale i wyśmienite technicznie, i jako takie są bardzo poszukiwane przez kolekcjonerów. Miecze Kiyomitsu są niemal w każdym opracowaniu na temat szkoły Bizen.
Głownia wykuta ręcznie z japońskiej stali tamahagane o dużej odporności na wykruszanie i urazy mechaniczne. Ostrze o długości 62,8 cm, typu shinogi zukuri, praktycznie bez rozwarstwień (kizu), co świadczy o mistrzowskim poziomie rzemiosła. Ogólnie jest w stanie niemalże idealnym. Miecz pochodzi z drugiej połowy XVI wieku. Jest niezwykle lekki i poręczny (waga miecza 0,83 kg). Katana ma oryginalny japoński szlif z zabieleniem. Ostrze nie ma zbrocza (strudziny, bo-hi), klinga jest mocowana na jeden kołeczek mekugi. Miecz ma sprężyste ostrze o dobrej geometrii. Habaki mosiężne, podkładki (seppa) miedziane. Tsuba żelazna, ażurowa (sukashi) w kształcie koła. Wykonana przez słynną szkołę Shoami. Ozdobiona ornamentem w kształcie liści klonu spadających z drzewa prosto w fale. Motyw ten kojarzony jest tradycyjnie w Japonii z rzeką Tatsuta. Całość ozdobiona jest złotą i srebrną intarsją typu nonome zgoan. Tsuba pochodzi z okresu Edo.
Fuchi i kashira z tego samego materiału, z ozdobnym nanako z motywem florystycznym, ozdobiona złoceniami i srebrzeniami. Menuki z mosiądzu, również z motywem florystycznym, miejscami pozłocone. Pochwa (saya) drewniana, z drewna magnolii, pokryta lśniącą, czarną laką, z wykończeniami z rogu bawolego. Taśma (sageo) ciemnoseledynowa, jedwabna, o ozdobnym splocie. Rękojeść (tsuka) o długości 22,5 cm, drewniana, obłożona patynowaną skórą płaszczki (same-gawa). Oplot (tsuka ito) z japońskiego jedwabiu, w kolorze czarnym, o typowym splocie, z odsłoniętymi menuki. Miecz można całkowicie rozebrać na pojedyncze elementy w celu ich konserwacji lub wymiany. Wykonane zostały przy nim zabiegi konserwacyjne na wszystkich elementach metalowych (głównie czyszczenie oraz zabezpieczenie przed korozją), samo ostrze nie wymagało konserwacji. Dopasowana została również rękojeść, pochwa i tsuba oraz zakonserwowany został oplot. Podsumowując: koshirae wykonane ręcznie, z elementów zabytkowych, tak aby stanowiły komplet i pasowały do ostrza.