Litografia barwna, wymiary: 58 x 45 cm (arkusz)
Sygnatura odręczna ołówkiem: p.d.:Hayden 61, l.d.: 220/220
Proweniencja: kolekcja prywatna Paryż
Henryk Hayden
(Warszawa 1883 – Paryż 1970) był jednym z najwybitniejszych
malarzy polskiego pochodzenia związanych ze środowiskiem École de
Paris. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Szkole Sztuk
Pięknych; równolegle kształcił się także na Politechnice
Warszawskiej. W 1907 wyjechał do Paryża, gdzie zapisał się
jeszcze do Académie „La Palette”. Od 1908 często wyjeżdżał
do Bretanii, kontaktując się tam z W. Ślewińskim. Po 1915 związał
się z kręgiem paryskiej awangardy artystycznej, m.in. P. Picassem,
J. Grisem, G. Severinim czy H. Matisseem. We Francji pozostał na
stałe. W 1920 odwiedził rodzinę w Polsce, ale jego związki z
krajem były dość luźne – z rzadka tylko przesyłał obrazy na
wystawy. Wiele natomiast wystawiał we Francji; od 1909 regularnie
brał udział w paryskich Salonach, miał też wystawy indywidualne.
W czasie II wojny światowej przebywał w południowej Francji i
wówczas nawiązała się jego wieloletnia przyjaźń z S. Beckettem.
Malował pejzaże, portrety i martwe natury, wykazujące początkowo
związki z malarstwem Ślewińskiego, a później (1912-21)
twórczością Cezanne’a i kubizmem. Po roku 1922 tworzył
realistyczne portrety i pejzaże; pod koniec życia powrócił do
doświadczeń kubistycznych.
