Litografia, 67 x 78 cm, pięknie oprawiona.
Sygnowana odręcznie ołówkiem: e/a, Leonor Fini
Praca oprawiona w stylową, czarną ramę, za szkłem.
Stan zachowania: bardzo dobry
Leonor
Fini (1907-1996) – argentyńska malarka surrealistyczna pochodzenia
włoskiego. Urodziła się w Buenos Aires w Argentynie, wychowywała się w
Trieście we Włoszech. W wieku 17 lat przeniosła się do Mediolanu, a
następnie do Paryża. Tam poznała: Paula Éluarda, Maxa Ernsta, Georges’a
Bataille’a, Henri Cartier-Bressona, Pabla Picasso, André Pieyre de
Mandiargues oraz Salvadora Dalí i jego żonę Galę. Podróżowała po Europie
samochodem Cartier-Bressona, który w czasie jednej z takich podróży
wykonał słynne zdjęcie Fini nago w basenie. Zdjęcie to sprzedano w 2007
za 305 000 dolarów (co jest ceną rekordową za jego pracę). Malowała
portrety Jeana Geneta, Anny Magnani, Jacques’a Audiberti, Alidy Valli,
Jeana Schlumbergera (projektant biżuterii) i Suzanne Flon, jak również
wielu innych znanych celebrytów Paryża.
Mimo bliskich związków z
kręgiem surrealistów, sama nie uważała się za jedną z nich. Jednak jej
prace wystawiano często razem z dziełami surrealistów. Jej obrazy są
bardzo osobiste i symboliczne, czasem nieco teatralne. Widać w nich
fascynację kobiecym ciałem i seksualnością. Podczas pracy dla Elsy
Schiaparelli zaprojektowała flakon perfum Shocking, który stał się
standardowym produktem firmy Schiaparelli. Projektowała też kostiumy i
dekoracje dla teatru, baletu i opery. Zaprojektowała kostiumy do filmów
Renato Castellani – Romeo i Julia (1954) i Johna Hustona Walk with Love
and Death (1968). Była raz zamężna, na krótko, z Fedrico Venezianim. Od
1941 roku była związana z włoskim arystokratą, byłym konsulem w Monako
Stanislao Leprim, który pod jej wpływem zajął się malarstwem
surrealistycznym. Od 1952 roku Fini związała się z polskim pisarzem i
publicystą Konstantym Jeleńskim. Od tego roku aż do śmierci Lepriego
(1980) i Jeleńskiego (1987), mieszkali razem we troje w domu w Paryżu,
prowadząc intensywne życie towarzyskie i obracając się wśród bohemy
artystycznej. Wszyscy troje byli biseksualni i prowadzili także dość
swobodne życie seksualne, wchodząc w zewnętrzne związki. Za namową
Jeleńskiego Fini udostępniła Galerii Lambert (pomysłodawcą i
założycielem był Kazimierz Romanowicz) listę adresów marszandów,
kolekcjonerów, snobów i bywalców salonów oraz krytyków sztuki.
