Grażyna Zarzecka (ur. 17 września 1954 w Wodzisławiu Śląskim) – polska malarka uprawiająca malarstwo sztalugowe, grafikę i rysunek[1], pedagog i promotorka kultury. Przedstawicielka nurtu koloryzmu.
W 1981 roku ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Pracę dyplomową przygotowywała w pracowni prof. Jana Szancenbacha. Dwukrotnie otrzymała stypendium twórcze Ministra Kultury i Sztuki oraz również dwukrotnie Nagrodę Prezydenta Miasta Rybnika w dziedzinie kultury. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (przewodnicząca Okręgu Rybnicko-Raciborskiego ZPAP) oraz Stowarzyszenia Artystyczna Kreacja Wspólnej Europy.
Grażyna Zarzecka wiedziała, czego chce od życia. Trzy lata. Dokładnie tyle miała Grażyna Zarzecka-Czech, gdy po raz pierwszy złapała za pędzel i akwarele. Z okna wodzisławskiej kamienicy obserwowała rynek, pomysły przelewała na papier. Tak powstawały pierwsze „mazy”. Na zainteresowania sztuką znaczny wpływ miały tradycje rodzinne, w tym codzienne obcowanie z dobrą książką. Jak wspomina, już w podstawówce pierwsze kroki kierował do księgarni. Kupowała albumy malarskie, wtedy rosyjskie i – co równie istotne - tanie. Rodzice byli zadowoleni z tego, że rysuje. - Później nie umiałam żyć bez malowania. Szybko przekonałam się, że matematyka i fizyka nie są dla mnie – wspomina Zarzecka-Czech.
Paul Gauguin - na to nazwisko zwróciła szczególną uwagę. – Pamiętam, że świetna kompozycja, wyrazistość dzieł mocno zadziałała na moją wyobraźnię. I abstrakcja, choć wtedy nie wiedziałam, co to takiego i kogo oglądam – z uśmiechem wspomina malarka. – Nigdy nie lubiłam realizmu, malowania pod publiczkę – zaznacza. Jak mówi zachwycamy się bylejakością i kiczem, dlatego obrazy kupowane w marketach zdobią ściany w co drugim domu.
Formowanie warsztatu
- Zarzecka! Ty do Krakowa?! Tak zareagowali nauczyciele z liceum, gdy poinformowałam ich, że zamierzam zdawać na Akademię Sztuk Pięknych – mówi artystka. - Bardzo mnie to zabolało – dodaje. Plany jednak zrealizowała, choć nie za pierwszym a trzecim razem otrzymała indeks. - Niepowodzenia determinowały mnie jeszcze mocniej. Byłam zdruzgotana faktem, jak wielu rzeczy nie potrafię. Po drugiej porażce zapisałam się na kurs do Krakowa. Prace konsultowałam z Zbysławem Maciejewskim. Był ostry, ale jego uwagi otworzyły mi drzwi na ASP – mówi. Studiowała pod kierunkiem profesora Jana Szancenbacha.
W malarstwie poszukiwała swojej drogi i stylu. Zaś krytyczne uwagi mistrzów w pierwszym okresie studiów umożliwiły jej opanowanie warsztatu malarskiego i ustalenie priorytetów. Jak mówi pracuje nad kolorem, jaj malarstwo to nowoczesny koloryzm poetycki. Obrazy przesiąknięte są bajkowym klimatem, marzeniem i fantazją.
