Edward DWURNIK (1943-2018), Ściana, z cyklu: Podróże autostopem, 1983

olej, płótno; 97 x 130 cm;
sygn. i dat. p. d.: IX-269-886 E.DWURNIK.83;
opisany l. d.: Podróże autostopem ŚCIANA, na odwrocie na płótnie opis: E.DWURNIK / 1983 / NR: IX-269-886-kolekcja prywatna.

Prezentowany obraz powstał w okresie naznaczonym stanem wojennym, a także w roku wizyty w Polsce papieża Jana Pawła II, kiedy to wokół twórczości Dwurnika doszło do wielu kontrowersji. Na początku lat 80. nie dopuszczono do kilku jego wystaw, a otrzymanie nagrody Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarność” za cykl malarski o Warszawie podczas stanu wojennego, wywołało szeroką falę krytyki części środowiska artystycznego. W tym samym czasie został zaproszony do udziału w 7. Documentach w Kassel.
"Przyjrzyjmy się teraz, z konieczności tylko z oddali, zakrojonemu na szeroką skalę cyklowi Podróże autostopem. Są one owocem wakacyjnych, jeszcze studenckich wędrówek. Kontynuowane przez lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte, ukazywały wciąż ponadczasowe polskie miasteczka, małomiasteczkowe dramaty i tragifarsy. A wszystko to pokazane z lotu ptaka i nieco z ukosa, bez horyzontu. Architektura przybiera formę scenografii, na tle, której bardzo dynamiczne postaci, nieproporcjonalnie duże (może dlatego, że na tle pomniejszonej scenografii?), kłębią się na placach i w kanałach ulic w niesamowitym stłoczeniu. Z czasem odnajdujemy w miastach znaki historii; scenografia w zasadzie się nie zmienia, zmieniają się tylko rekwizyty. Miasta odwiedzane podczas podróży autostopem są malowane na różne sposoby. Albo stanowią zupełnie ogólny widok, wzbogacony czasem "tablicami informacyjnymi" z wypisaną historią miasta, albo ukazują wycinek przestrzeni (zawsze do takiego wyboru predestynowany, np. rynek) - fragment miasta widziany w zbliżeniu, w mniej lub bardziej otwartym kadrze. Bardzo często pojawiają się wszelkie miasteczkowe dominanty: pomniki, obeliski, statuy Madonn. Powstają też sztuczne, narzucone miastu twory (kule, ostrosłupy - np. piramida umiejscowiona na skrzyżowaniu w sposób zupełnie, wedle kanonów urbanistycznych, absurdalny), które organizują przestrzeń i nadają jej określony sens, budzą uczucie wielkiego niepokoju."
Edward Dwurnik. Malarstwo. Próba retrospektywy, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 2001, s. 32.