Anna SZPRYNGER (ur. 1982), Bez tytułu

technika własna, akryl, papier;
21,5 x 21,5 cm (kompozycja przestrzenna, w świetle oprawy);
sygn. na odwrocie oprawy: Anna Szprynger.

Studiowała grafikę i malarstwo w Kolegium Sztuk Pięknych w Kazimierzu Dolnym i na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 2014 roku obroniła pracę doktorską na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem profesor Doroty Grynczel. Miała 16 wystaw indywidualnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Gdańsku (2014), Galerii EL w Elblągu (2014), Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie (2012), Galerii XX1 w Warszawie (2008). Brała udział w ponad 30 wystawach zbiorowych. W 2013 została laureatem Prix Marin na paryskim Salon Réalités Nouvelles a w 2015 otrzymała Nagrodę Arteonu za 2014 rok.
Wystawy indywidualne m. in.: 2017 - Am Rande der Geometrie - Galerie Lindner Wien, Austria; 2016 - Na hraně geometrie - Galerie Felixe Jeneweina / Kutná Hora - CZ; 2016 - Na hraně geometrie - Vy´stavn. síň Sokolská 26 / Industrial Gallery, Ostrava, Republika Czeska; 2015 - Geometria oddechu - Galeria Polswiss Art, Warszawa; 2015 - Nagroda Arteonu 2014, Galeria Miejska Arsenał, Poznań; 2014 - Mapa Symptomów. Geometria Anny Szprynger. - Muzeum Narodowe w Gdańsku; 2014 - Linia / Płaszczyzna / Granica - Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa; 2014 - Prosta nieskończona - Centrum Sztuki Galeria EL, Elbląg; 2013 - Więcej - Galeria Abbey House, Warszawa; 2012 - Wobec horyzontu - Państwowa Galeria Sztuki, Sopot; 2012 - Białe na czarnym - Galeria Fibak, Warszawa; 2009 - GEO - Galerii Rybna 4, Lubelskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Lublin; 2009 - Pomiędzy- Galeria ArtNewMedia, Warszawa; 2008 - GEO - Galeria XX1, Warszawa; 2008 - BIO - Galeria Krytyków Pokaz, Warszawa.
„Wielu artystów maluje, w pewnym sensie, przez całe życie jeden obraz. Takie uporczywe rozważanie tematu i motywu cechuje także Annę Szprynger. Zaskakujące w twórczości artystki jest, jak różnorodnych odpowiedzi udziela na to samo, stawiane ciągle pytanie. Oglądając kolejne cykle prac Szprynger, uporządkowane w wystawy indywidualne, widać spójność myśli i następujące po sobie etapy pogłębiania wiedzy o medium. Nie jest to rozwój liniowy, taki zresztą w sztuce nie istnieje. Oczywiście do pewnego momentu autor uczy się, rozwija warsztat. Kiedy jednak osiągnie sprawność manualną, to jego dalsze poszukiwania przypominają już zwiedzanie nieodkrytych terenów, kreślenie topograficznej mapy czy archeologiczne poszukiwania reliktów przeszłości. Nie ma tu mowy o postępie. Chodzi o pogłębianie percepcji, wrażliwości, odnajdowanie nowych możliwości, wcale nie lepszych od poprzednich, ale innych - w danym momencie ciekawych.”
(Agnieszka Gniotek)