Litografia barwna. Wymiary: 73 x 44,5 cm, 86 x 61 cm (arkusz)
Sygnatura ręczna, ołówkiem, u dołu.: Edycja Autorska, „Nago i w ubraniu", Lucjan Mianowski 74.
Lucjan Mianowski (ur. 2 lutego 1933 w
Strzemieszycach Wielkich, zm. 23 lipca 2009 w Poznaniu) – polski
malarz i grafik, prof. zw. Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych
w Poznaniu.
W 1950 rozpoczął studia na
krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni plakatu prowadzonej
przez Macieja Makarewicza, a kontynuował u Konrada Srzednickiego w
pracowni litografii. W 1955 miał miejsce debiut Lucjana
Mianowskiego, wystawiał swoje prace na Ogólnopolskiej Wystawie
Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w
Warszawie Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1956, a trzy lata
później dzięki stypendium rządu francuskiego wyjechał do Paryża,
aby studiować w Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts. Był
uczniem Pierre'a Clarina w pracowni litografii, studia trwały od
1959 do 1960 i od 1963 do 1964. W 1964 wyjechał tworzyć do
Skandynawii i przebywał tam rok, po czym powrócił do kraju i
został wykładowcą litografii na poznańskiej Akademii Sztuk
Pięknych. W 1967 wyjechał na pobyt artystyczny do Francji i
Algierii, a cztery lata później został nagrodzony za całokształt
twórczości przez Ministra Kultury i Sztuki za
osiągnięcia twórcze oraz pracę dydaktyczną w1971. Wczesne prace
Mianowskiego są ekspresjonistyczne i groteskowe, później pojawiają
się wpływy surrealizmu, a następnie informelu. W latach 60. i w
pierwszej połowie lat 70. XX wieku artysta korzystał z osiągnięć
pop-artu, rozpoczynał pierwsze doświadczenia z fotografią; od
końca lat 70. w jego pracach pojawił się wpływ hiperrealizmu.
Przez ostatnie kilkanaście lat życia eksperymentował z grafiką
komputerową. Artysta był mistrzem barwnej litografii. W latach 60.
i 70. uczestniczył w najbardziej prestiżowych światowych
konkursach graficznych, festiwalach oraz prezentacjach sztuki
polskiej na Zachodzie. Był znany i bardzo ceniony w krajach
skandynawskich, we Francji i w Japonii. Jego praca „Zachód słońca”
z 1964 roku „zagrała” w filmie „Trzy dni kondora” Sidneya
Pollacka.
Twórczość Lucjana Mianowskiego
znajduje się w kolekcjach wielu muzeów i galerii w kraju i poza
jego granicami m.in. w Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie,
Bydgoszczy, Poznaniu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museum de
Arte Moderna w Sao Paolo, Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio,
Moderna Museet w Sztokholmie, Library of Congress w Waszyngtonie,
Bibliothèque Nationale de France w Paryżu, Albertina w Wiedniu i
innych.
