pięć odbitek żelatynowo-srebrowych – trzy odbitki 11 x 17,5 cm oraz 17 x 12 cm i 8,5 x 12 cm
sygn., dat., pieczęć autorska, tytuł i numer w serii na odwrocie (na czterech)
„W czasie ponurej nocy okupacyjnej w 1941 roku fotografia okazała się środkiem wirtualnej ucieczki od tragicznej rzeczywistości! Z negatywu 6x9 cm zdjęcia na łące z Przyjacielem wycinam nożyczkami sylwetki, następnie kopiuję stykowo na znalezionym negatywie 6x9 cm statku morskiego. W ten sposób „przenoszę” się w daleki nieznany świat. Jurek Lewczyński lat 16”.
BIO
Posługujący się w znakomitej części swojej twórczości fotografiami znalezionymi, zapożyczonymi, zapomnianymi, Lewczyński tworzył prace odnoszące się do zagadnień pamięci, przeszłości i symbolu. Autor terminu „archeologia fotografii”, który tłumaczył jako „działanie, którego celem jest odkrywanie, badanie i komentowanie zdarzeń, faktów, sytuacji dziejących się dawniej, w tzw. przeszłości fotograficznej”. Ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach. Od 1951 r. był członkiem Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, a od 1956 r. – członkiem ZPAF. W 1959 r. wraz z Bronisławem Schlabsem oraz Zdzisławem Beksińskim zorganizował słynny Pokaz zamknięty, nazwany Antyfotografią. Autor Antologii fotografii polskiej 1839–1989 (Lucrum, 1999). Ważniejsze publikacje monograficzne artysty to: Jerzy Lewczyński. Archeologia fotografii. Prace z lat 1941–2005 (Kropka, 2005) oraz Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu (Muzeum w Gliwicach, 2012). Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum w Gliwicach, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
