Fotografia pułkownika Alberta Traegera

wym. 16,7 x 12 cm

Albert Traeger (1892 Łódź-1953 Poznań) – Pułkownik Wojska Polskiego, Kawaler Orderu Virtuti Militari. Urodził się w rodzinie łódzkiego przemysłowca Gustawa Adolfa i Anny z domu Czapiewskiej. Gimnazjum ukończył w Moskwie, otrzymując świadectwo dojrzałości w roku 1912. W tym samym roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Elizawetgradzie, którą ukończył w 1914 roku. W czasie I wojny światowej służył w 4. Pułku Ułanów Charkowskich, awansując do stopnia sztabrotmistrza. W okresie od 26 XII 1917 do 1 II 1918 pracował w I Korpusie Polskim w Rosji generała Józefa Dowbora-Muśnickiego, jako organizator 3. Pułku Ułanów. Po aresztowaniu przez bolszewików i krótkim uwięzieniu w Butyrkach, pracował w moskiewskim przedstawicielstwie Rady Regencyjnej, ułatwiając Polakom ściganym przez bolszewików przedostanie się z Rosji do Polski. Sam zagrożony aresztowaniem, w dramatycznych okolicznościach dotarł do Warszawy i 15 I 1919 roku wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Na apel gen. Dowbora-Muśnickiego udał się do Poznania, gdzie uczestniczył w formowaniu Pułku Ułanów Wielkopolskich, później przemianowanego na 15. Pułk Ułanów Poznańskich. Awansował na stopień rotmistrza i objął dowodzenie szwadronem, a później dyonem (I i II szwadron). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Podczas ofensywy bolszewickiej na Mińsk, na rozkaz płk. W. Andersa objął dowództwo wydzielonego oddziału 15. Pułku Ułanów. Mając zaledwie 200 ułanów Traeger rozbił brygadę dońskich kozaków i zmusił do złożenia broni. Do niewoli wzięto 500 jeńców, tyle samo koni, 8 ckm-ów i tabory. Za czyn ten został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari 28 IV 1921. Albert Traeger został awansowany do stopnia majora i na stanowisku zastępcy dowódcy 15. Pułku Ułanów pozostał do dnia 28 I 1928. W tym dniu, już w randze podpułkownika, został powołany do 18. Pułku Ułanów w Grudziądzu na stanowisko dowódcy pułku. W okresie od 27 I 1932 do wybuchu II wojny światowej pełnił służbę na stanowisku rejonowego inspektora koni w Lublinie. 1 IX 1939 zgłosił się do 2. Pułku Ułanów. Wkrótce dostał się do niewoli niemieckiej, z której został zwolniony ze względu na zły stan zdrowia. Okres okupacji spędził w Lublinie, będąc w stałym kontakcie z dowództwem AK i biorąc udział w akcjach organizowanych przez podziemie. Po wojnie, w 1945 roku otrzymał powołanie do Wojska Polskiego i został awansowany do stopnia pułkownika. W 1946 roku przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 1 listopada 1953 roku w Poznaniu.
Ordery, odznaczenia i odznaki polskie i zagraniczne pułkownika Traegera: Odznaka 4 Pułk Ułanów Charkowskich, Odznaka 1 Korpus Polski 12.06.1918, Medal Interalliee, Złoty Medal Za Wolność Zjed. Król. SHS, Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopol skich 1.02.1919, Medal Za Wojnę 1918–1921, Order Virtuti Militari V klasy 22.04.1921, Krzyż Walecznych po raz 1, 2, 3 14.12.1921, Medal Za Odwagę – Rosja 30.04.1923, Odznaka 15 Pułk Ułanów Poznańskich 8.12.1923, Odznaka Pamiątkowa CWK 1924, Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego 20.05.1924, Odznaka 14 Dywizji Piechoty 10.01.1927, Medal 10-lecia Polski Odrodzonej, Odznaka 18 Pułku Ułanów Pomorskich 8.05.1928, Złoty Krzyż Zasługi 19.03.1937, Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę 12.08.1938, Krzyż Odrodzenia Polski V klasy 10.12.1945, Medal Za Warszawę 1.03.1946, Medal Za Odrę, Nysę i Bałtyk 17.03.1946, Medal Zwycięstwa i Wolności 9.05.1946, Odznaka Grunwaldzka 28.06.1946
Tekst na podstawie zapisków syna pułkownika oraz zgromadzonych dokumentów, autoryzowany przez wnuczkę Małgorzatę Traeger.
Obiekty na aukcji związane z pułkownikiem Traegerem: 70, 132, 160, 163, 164, 165, 166, 167, 182, 186, 188, 189, 191, 192, 193, 195, 196, 197, 229, 232, 236, 237, 238, 241, 248, 323, 324, 325, 326, 327, 328, 329, 330, 331, 332, 333, 334, 335, 336, 337.