Wymiary: 38 x 46 cm
sygnowany p.d.: 'Eug. Zak'
na ramie papierowa nalepka depozytowa Muzeum Narodowego w Warszawie, nalepka własnościowa z opisem obrazu oraz nalepka z numerem inwentarzowym: '0689/MR/04', na ramie papierowa nalepka pracowni ramiarskiej
Pochodzenie
Galeria Marek, Paryż
kolekcja prywatna, Polska
DESA Unicum, Warszawa, marzec 2020
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany
Między Montmartre'em a Montparnasse'em. Dzieła artystów z ziem polskich, działających w Paryżu w latach 1900-1939, z kolekcji prywatnych, Muzeum Śląskie w Katowicach, 23 czerwca - 15 października 2017
Eugeniusz Zak, wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie, 2003
Galeria Marek, Paryż, 22 marca - 30 czerwca 1990
Literatura
Między Montmartre'em a Montparnasse'em. Dzieła artystów z ziem polskich, działających w Paryżu w latach 1900-1939, z kolekcji prywatnych, katalog wystawy, Muzeum Śląskie w Katowicach, oprac. Katarzyna Jarmuł-Niemczyk, Katowice 2017, s. 337 (il.)
Mistrzowie École de Paris, tekst Artur Winiarski, Warszawa 2016, s. 50 (il.)
Barbara Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884-1926, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, s. 102 (il.)
Artur Tanikowski, Eugeniusz Zak, Sejny 2003, s. 11 (il.)
École de Paris, katalog wystawy, Galerie Marek, Paryż, 1990, poz. 16 (il.)
Biogram
Eugeniusz Zak, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy 1 połowy XX wieku, działał głównie we Francji, ale także w Polsce i Niemczech. Uznawany jest za przedstawiciela neoklasycyzmu w malarstwie. Związanym był z artystami warszawskiej grupy RYTM (założonej w 1922 roku) oraz z kręgiem École de Paris. Na studia do Paryża wyjechał w 1901 roku, potem do Monachium i Włoch. W 1904 roku zamieszkał na stałe w stolicy Francji, gdzie wystawiał na paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych czy Towarzystwa Narodowego Sztuk Pięknych. Wiele też wystawiał w galeriach Paryża, Nowego Jorku, Kolonii czy Londynu. Jego twórczość początkowo pozostawała pod wpływem symbolistów i nabistów z kręgu Maurice'a Denis. Później jego obrazy wykazywały cechy malarstwa neoklasyctycznego, Art Deco i ekspresjonizmu École de Paris. Był przeciwnikiem awangardy, ale w jego malarstwie odnaleźć można wpływy, przetworzone przez własną osobowość twórczą Cezanne’a czy Matisse’a. Najważniejszą cehą jego sztuki było tworzenie z wyobraźni, sięganie do motywów dawnej sztuki i ich dekoracyjne przekształcanie. Za najdoskonalszą uważał sztukę wczesnego włoskiego renesansu. „Bohaterami kompozycji Zaka są "ludzie wolni": rybacy, pasterze, kobiety z dziećmi, także komedianci, tancerze, kuglarze, włóczędzy, pokazani czasem w pustym wnętrzu, czasem jako mieszkańcy Arkadii. Idylliczne pejzaże, malowane przez ciężko chorego artystę, ujawniały charakterystyczny dysonans między pięknem południowego, przyjaznego człowiekowi pejzażu, a poczuciem przemjania.”
