Bardzo ładna drachma Aleksandra III Wielkiego wybita w Milecie pod koniec życia króla, tj. ok. 325-323 r. pne.
Moneta należy do emisji bitych jeszcze za życia Aleksandra III wg wprowadzonego przezeń zunifikowanego schematu ikonograficznego z głową młodego Heraklesa na awersie i tronującym Zeuseum na rewersie. Moneta została wybita w jednym z najstarszych i najważniejszych jońskich miast zachodniego wybrzeża Azji Mn., Milecie, założonym przez greckich Jonów już ok. 1000 r. przed Chr. Aleksander III zdobył Milet, wówczas dobrze umocniony ośrodek broniony przez mocną załogę perską, w 334 r. przed Chr. Zwracając jońskiemu miasto wolność, Aleksander znacznie poszerzył też jego granice, umożliwiając mu znakomity rozwój, którego wyrazem była również dość obfita produkcja mennicza (choć już nie tak, jak na przełomie VI i V w. przed Chr.).
Awers: głowa młodego Heraklesa w skalpie lwa w prawo;
Rewers: Zeus siedzący na tronie w lewo, trzymający w prawej, wyciągniętej ręce orła, w lewej długie berło, za nim, w prawym polu ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ [gen. w transkrypcji: "Aleksandru" = tj. "Aleksandra" sc. moneta], przed kolanami Zeusa w lewym polu oznaczenie mennicze w kształcie pioruna, pod tronem drugie oznaczenie mennicze ΔΗ w zapisie ligaturowym.
Srebro, średnica 16 mm, waga 4,02 g.
