Rzadki i poszukiwany rocznik talara wikariackiego Augusta III Sasa.
Charakterystyczna emisja z okrągłą tarczą herbową polsko-saską umieszczoną na piersiach orła cesarskiego na rewersie.
Moneta bardzo sporadycznie występująca na rynku numizmatyczny, a w prezentowanym stanie zachowania pojawiająca się po raz pierwszy.
Wyselekcjonowany, jedyny egzemplarz z najwyższą notą w rejestrze NGC.
Wybitnej urody talar wikariacki.
Numizmat najwyższej klasy do najlepszych kolekcji Augusta III Sasa.
Awers: popiersie króla w zbroi w prawo
D G FRID AUG REX POL DUX SAX ARCHIMARESCHALL ET ELECTOR
Rewers: dwugłowy orzeł cesarski, na piersi orła tarcza z herbami Polski, Litwy i Saksonii, poniżej Order Orła Białego, na końcu legendy, po dacie, hak, znak mennicy drezdeńskiej oraz mincmistrza Friedricha Wilhelma ô Feral
IN PRO VINCIIS IVR SAXON PROVISOR ET VICARIVS 1745
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
