drzeworyt, papier 18 x 22 cm (w świetle passe - partout)
Kazimierz Wiszniewski (ur. 1894 w Warszawie, zm. 1960 w Krakowie)
Studia
rozpoczął w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ignacego
Pieńkowskiego i Stanisława Lentza . Kontynuował naukę w prywatnej szkole
malarstwa Konrada Krzyżanowskiego. Edukację artystyczną zakończył w Miejskiej
Szkole Sztuk Zdobniczych u Mieczysława Kotarbińskiego, Edmunda Trojanowskiego i
Władysława Skoczylasa, którego uważał za swojego mistrza. Stylizował swe prace
pod wpływem sztuki i ornamentyki ludowej. Tworzył również kompozycje religijne
i portrety.
Po 1930 Wiszniewski zmienił zainteresowania i zajął się architekturą i
pejzażem, wzbogacając znacznie swój warsztat graficzny. Tematem jego prac jest
zabytkowa architektura Gdańska, Poznania, Kazimierza, Warszawy i innych miast.
Zajmował się grafiką warsztatową, głównie drzeworytem, pobocznie malarstwem i
rysunkiem. Dzięki wytrwałej pracy i mimo ułomności (był głuchoniemy) osiągnął
znaczącą pozycję w środowisku międzywojennych grafików.
Uczestniczył w II Międzynarodowej Wystawie Grafiki Nowoczesnej we Florencji.
Znalazł się tam w towarzystwie Józefa Mehoffera, Władysława Skoczylasa,
Wojciecha Weissa i Leona Wyczółkowskiego.
